RECENSIE: Astral Swans - Astral Swans

Astral
2022-02-10 Wandelen is goed voor je. Althans, dat beweert de Canadees Astral Swans (artiestennaam van Matthew Swann). Het werkte niet alleen als afleiding gedurende de COVID periode, het werkte ook inspirerend: de vele solotochten in de buitenlucht leidden tot zijn derde album. Deze klinkt niet alleen veelzijdig en kleurrijk; het is ook zijn meest vrolijke album tot nu toe. Dat is op zich niet moeilijk: zijn minimalistische en sombere debuut All My Favourite Singers Are Willie Nelson [2015], werd in 2018 opgevolgd door het donkere gelaagde Strange Prison.

Het titeloze Astral Swans is een verzameling van observaties die hij de afgelopen twee jaar heeft gedaan. Dat begon al tijdens zijn laatste tournee. De een na de andere onderbreking in de grote steden leidde tot rondzwervingen. In Tokio schreef hij ‘Dust In A Mindless Universe’, waar J-pop zangeres Minami Taga op meezingt. In het Vondelpark schreef hij ‘Bird Songs’, geïnspireerd door de vogels die in zichzelf gekeerde voorbijgangers lastig vielen. Na thuiskomst in zijn woonplaats Calgary forceerde hij zichzelf gedurende de lockdown een maand lang één nummer per dag te schrijven.

Dat het album niet al die nummers bevat ligt voor een groot deel aan de betrokken muzikanten. Zij vertelden hem wat wel en wat niet werkte. Weet dat, ook al componeert Astral Swans nummers het liefst alleen, voor de uitvoering hiervan heeft hij wel een scala aan gastartiesten nodig. Naaste de “vaste” bandleden Paul Chirka (keyboards) en Brock Geiger (drums) horen we onder andere Scott Munro (Preoccupations, Chad VanGaalen), Shalom Toy (SilverRing) en Laura Hickli. Zangeres Julie Doiron (Eric’s Trip, Mt. Eerie) neemt de vocalen op maar liefst vier van de twaalf nummers voor haar rekening. Hierbij is de cover van ‘Cross Bones Style’ (Cat Power) de meest opmerkelijke.

“Songs with a little bit of weirdness”, is hoe Astral Swans zijn nummers samenvat. ‘Flood’ is hier tekstueel een goed voorbeeld van. Op het eerste gehoor lijkt het een romantisch meezingliedje (“After the flood, comes all the flowers. Maybe you and I can be lovers”), totdat duidelijk wordt dat het geschreven is vanuit het perspectief van een volledig doorgedraaid iemand. Hij wil de wereld zien vergaan, zodat hij alleen met zijn uitverkoren geliefde kan zijn. “After the flood drowns all the others, maybe you and I can be lovers” klinkt eerder sinister.

Muzikaal gezien zal het liefhebbers van indiefolk, die ook de jaren zeventig psychedelische rock niet schuwen, aanspreken. Al weet ook hier Astral Swans de luisteraar meermalen te verrassen. Zo komt aan het dromerige ‘Sympathy For The Stupid’ een bruut einde als Cassia Hardy (Wares) volkomen onverwacht (en onnodig) binnen walst met een door de fuzzbox gestuurde gitaarsolo.

Het derde album van Astral Swans weet zich langzaam maar zeker in het gehoor te nestelen. Door de verschillende wendingen en de inbreng van met name zangeres Julie Doiron verveelt het geen moment. Een plaat die je nu al doet denken aan de aankomende lente. Fris en vrolijk, maar met een duistere ondertoon.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Astral Swans Label:Tiny Room Records
Cover Boogie Beasts - Love Me Some

Boogie Beasts - Love Me SomeHeerlijk zelfverzekerd staan de vier mannen uit België die Boogie Beasts...

Cover Victory Hall - The Someday Herald

Victory Hall - The Someday Herald De Franse muzikant Julien Pras doet er alles aan om Bordeaux op de muzikale...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT