Op de nieuwste cd laat de band van Peter, Bart, Bart en entertainer/ tattooman Dennis voornamelijk gespierde smerigheid in plaats van snelheid horen. Dit gegeven heeft niets te maken met rollators of bejaardenkarretjes, maar met het uitkleden van de muziek tot de basis. Producer Tomas Skogsberg, die ook verantwoordelijk was voor de opname en productie van het vorige album heeft dit keer de band net wat meer roll meegegeven met de rock, dan op het vorige album Spread Eagle. Meer Rock & Roll dan broertje The Spades, vuiger en minder serieus dan Danko Jones.
De eerste helft van het album is van een consistent hoog niveau. Vanaf de titelsong wordt het ondanks de verschillen tussen de nummers voor mij toch een beetje een herhaling van het gedane. Natuurlijk, qua kwaliteit van de nummers zit het prima, de nummers lopen lekker door, het gaat allemaal van een leien dakje, maar het mist de vernieuwende kracht die het een aantal jaar terug nog wel had.
Pursuit Until Capture is daarom echt een zeer goed album geworden, maar vernieuwt te weinig om de band naar een hoger niveau te brengen. Ook is het album net iets te kort om er heel goed voor te gaan zitten. 30 minuten recht-door-zee muziek van het zwaardere caliber, kan langer. Als Nederlanders mogen we echter nog steeds apetrots zijn op een band zoals deze.
The Quotes - The QuotesMet de The Quotes is Nederland een rock’n roll band rijker. De groep uit...
Atreyu - Lead Sails Paper Anchor Eerst even terug naar het eerdere werk van de vier heren van Atreyu uit...