Recensie Vendetta Red - Between the never and the now op Festivalinfo

2003-06-02 Vendetta Red, het had zo de naam kunnen zijn van een snelle sportwagen. Zo eentje die binnen 5 seconden optrekt tot 100 kilometer per uur. Maar schijn bedriegt, want ‘Between the never and the now’ begint heel rustig met een fijn intro en een stuwend ritme, waarna de zanglijn inzet die stadions mee kan laten zingen. Goudgerande rock met grunge-invloeden die het goed op de festivalweide zal doen. Maar dan, al voor het einde van het eerste nummer lijkt het er op dat het The Spirit That Guides Us effect toe slaat: dat een klein onderdeel van de muziek het geheel verpest, zoals in het geval van TSTGU de tweede stem. Dezelfde tweede stem die tijdens de eerste paar nummers het geheel even van een paar stekels voorziet, maar daardoor wel deze nummers verpesten. Het lijkt er op dat de emotioneel getinte rock eventjes wat credibility binnen de emo hoek moest halen door deze krijsen. Maar wat heb je in dat geval aan credibility als het een paar kutnummers oplevert? Gelukkig wordt dit snel losgelaten en klinken er Blink 182 invloeden door in het fijne ‘Opiate Summer’. En dat gaat zo nog lekker even door: ‘Seconds Away’ wordt bij deze genomineerd als singlekandidaat, en het daaropvolgende ‘Shatterday’ is niet voor niets als single uitgebracht. Vol overgave en zonder enige schroom smijt Zach Davidson zijn zieleroerselen de microfoon in, geruggensteund door zijn bandleden die het geheel afwisselend genoeg voorzien van een melodieuze en afwisselende muzikale invulling. En producer Jerry Finn (Blink 182, Green Day, Sparta) zorgt er wel voor dat het totaalplaatje de speakers uit knalt.
‘Between the never and the now’ biedt geen nieuwe of originele invalshoeken binnen een uitgekauwd genre, maar is sterker dan een Creed of een Nickelback. En dan te bedenken dat deze cd uit 2001 stamt en nu pas in Europa uitkomt. Er zijn veel minder goede, ‘grote’ bands die succesvol zijn in thuisland Amerika op ons losgelaten, zoals het eerder genoemde Creed. Vendetta Red mag tevreden zijn dat deze plaat de oversteek mag wagen, en dan vergeven we ze de val voor credibility in een paar nummers. Jan Smeets had beter voor Vendetta Red kunnen kiezen in plaats van de naam van Skin. Blijft de vraag of Vendetta Red dat optreden op Pinkpop dan volgend jaar krijgt, wanneer ze geholpen door een 3FM megahit in ieder geval wel zelf zo’n snelle sportwagen voor de deur hebben staan.

Recensent:Jasper van Vugt Artiest:Vendetta Red Label:Sony Music

Skip the Rush - Skip the RushIn de bijgeleverde biografie van deze (gelijknamige) Skip the Rush demo...

Rise Against - Revolutions Per Minute Het nieuwe Rise Against album 'Revolutions Per Minute' is een geweldig album....

RECENSIE: Vendetta Red - Between the never and the now