RECENSIE: The Wombats - A Guide to Love, Loss & Desperation

The Wombats – The Wombats Proudly Present…A Guide to Love, Loss & Desperation
2007-11-17 Op de laatste editie van het London Calling Festival in Paradiso, waren The Wombats één van de ‘must see’ bands. Ze maakten hun live reputatie waar en gaven een erg goede show weg. De heren uit Liverpool hadden al een album release in Japan en met A Guide to Love, Loss and Desperation is nu ook het langverwachte Europese debuut een feit. Met hun nieuwste single 'Let’s Dance to Joy Division' lijkt de band de radiostations voor zich gewonnen te hebben. Het is slechts een kwestie van tijd totdat ook het grote publiek aan hun voeten ligt.

A Guide to Love, Loss and Desperation staat bol van de vrolijke en uptempo poprock tracks met een melancholische ondertoon. Murphy legt zoveel emotie in z’n stem dat je wel mee moet leven met de liedjes over verloren liefdes en verkeerd afgelopen dates. Daarnaast zorgen bassist Knudson en drummer Haggis tevens voor het achtergrondkoortje, dat met alle ‘ooohs’ en ‘whoehoehs’ in vrijwel elk nummer terugkeert en ontzettend aanstekelijk is.

Waar de meeste britpop bands het hebben over hoe mooi het meisje van hun dromen is, zingen the Wombats in ‘My First Wedding’ juist over alle negatieve kanten van hun aanstaande vrouw: “She’s not that beautiful!”. In ‘Backfire at the Disco’ eindigt een date met een klap in het gezicht en in ‘Kill the Director’ vragen ze zich af of ze in een romantische comedy zijn beland. Meer softere poprock nummers zijn ‘Moving to New York’, ‘Here Comes the Anxiety’ en ‘Patricia the Stripper’. Met ‘Little Miss Pipedream’ bereikt het popgehalte zijn hoogtepunt. Het is een zoete popsong en is muzikaal gezien een vreemde eend in de bijt. Toch past het prima in het geheel en is het één van die twists die de sound van The Wombats zo uniek maken.

Het album is een uitstekend uitgebalanceerd geheel tussen pop, rock en punk. Het wijkt op een aantal nummers af van de Japanse release en mijns inziens heeft dat positief uitgepakt. Er staan nu enkel echt goede nummers op de plaat. Het is drie kwartier lang genieten en zodra de plaat is afgelopen, is het eerste wat je wil doen de plaat nog een keer opzetten. De plaat doet een serieuze gooi naar beste release van 2007, maar laten we hopen dat er al nieuw werk in de maak is. Voor degene die de Japanse release al kent, zijn de paar nieuwe nummers namelijk niet genoeg!
Recensent:Rogier Bennink Artiest:The Wombats Label:14th Floor
The Fashion – The Fashion

The Fashion - The FashionHet simplistisch vormgegeven kartonnen hoesje met vier glimmende messen op de...

Queen – Rock Montreal

Queen - Rock Montreal Nog een paar weken en dan is het weer zover. Dan begint de periode die...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT