Zelf ziet de band Late Night Venture Broken Social Scene, Sonic Youth en The Cure als voornaamste invloeden. Op het debuut van de nieuwe band slaat de band een iets andere weg in. Meer in de richting van Placebo, maar daarbij veel meer kiezend voor een groot aantal lagen dan bij die band. Het dromerige karakter van weleer is nog steeds aanwezig en komt terug in het ruimtelijke gepingel op de gitaar in bijvoorbeeld ‘So Far’. Bij vlagen doet de band daardoor denken aan Sigur Ros.
Wat mij van begin af aan stoort aan deze band is de stem van de zanger. Zijn geforceerde, van een rijke laag aan effecten voorziene stem brengt de band meer schade toe dan zou moeten. Op elk van de afzonderlijke nummers is zijn hoge, lichtelijk valse, evil-stem zo prominent dat de droom soms lijkt te verworden tot een nachtmerrie. Op zo’n moment dient de drummer de zaak te redden, maar aangezien Late Night Venture er voor kiest ook de drums door de verwringmachine van vele effecten te halen vervalt ook deze reddingspoging.
Wat overblijft zijn middelmatige nummers met veel te veel make-up. Vooral de rustige nummers als ‘Lazy Star’ komen gelukkig beter uit de verf en doen mij het meeste denken aan Sigur Ros. Voor deze nummers zou je kunnen overwegen de cd aan te schaffen. Helaas staan er daarnaast teveel wat hardere nummers zoals ‘Pay the Moon’ op, die deze rustige nummers weer naar beneden halen. Voor een volgend album moet de band zich dan wat mij betreft ook bezinnen op de zanger en tot die tijd alleen instrumentale tracks uitgeven. Als het zo moet voegt het in ieder geval niks toe.
Utopium - No Memory Man Utopium is de naam van een Franse band die momenteel bezig is met de...
3 Speed Automatic - Villa Rocka Opgenomen in een oude villa te Rotterdam heeft deze cd/dvd combinatie de voor...