The Black Seeds combineren (roots)reggae, dub en funk en creëren hiermee een goed in het gehoor liggend, tamelijk gelikt, geluid. De pure reggaenummers van de band doen redelijk authentiek aan en afgezien van de betere productie zouden sommige hiervan zo voor Jamaicaanse reggae uit eind jaren ’60, dan wel begin jaren ’70 kunnen doorgaan. Dat is aan de ene kant natuurlijk wel knap, maar aan de andere kant, dit konden ze in Jamaica dus veertig jaar geleden al. En vaak nog beter ook. Luister maar eens naar één van de vele verzamelaars van het Trojan label.
Leuker wordt het in de nummers waar de band wat andere geluiden aan de reggaesound toevoegt. Zo heeft opener ‘Come To Me’ een leuk laatste deel met veel dub-invloeden. Ook het sterke ‘Slingshot’ zit vol met leuke dub-achtige geluidjes. Deze komen dan waarschijnlijk wel uit een keyboard, maar goed. ‘Send A Message’ heeft een mooi begin met rustige blazers en ook een mooie zanglijn in het refrein en ‘One Step At A Time’ heeft wat rock-invloeden. Ook de funky track ‘Afrophone’ is erg leuk.
Solid Ground bevat dus best een aantal leuke songs, maar toch weet het album niet echt te overtuigen. Daarvoor klinkt het allemaal net even te veilig. De productie is nogal glad en nergens gaat de band echt los. Ook is de plaat wel erg lang. Dit komt niet zozeer door het aantal tracks als wel door de lengte ervan. Met dertien songs in ruim 63 minuten zit je gemiddeld toch op bijna vijf minuten per nummer. Het had allemaal best wat puntiger gemogen.
Last Man Standing - False Starts & Broken PromisesThe Guardian noemde Last Man Standing ooit “the best unsigned band in...
Swell - South of the Rain and Snow Artiesten kiezen er meestijds voor om hun cd naar tijdschriften en e-zines op...