RECENSIE: Joey Cape - Bridge

Joey Cape – Bridge
2008-09-07 Joey Cape is een creatief en hardwerkend persoon. Behalve dat hij vooral bekend is als zanger van de Amerikaanse punkband Lagwagon, participeert hij ook nog in de coverband Me First And The Gimme Gimmes en heeft hij een tijdlang in Bad Astronaut gezeten. Nu heeft hij ook nog een solo album opgenomen.

De titel van het bijna geheel akoestische werkje is Bridge . Het woord soloalbum moet in dit geval letterlijk worden genomen. Joey heeft alles zelf geschreven, ingespeeld, opgenomen en geproduceerd. Daardoor is Bridge ook een zeer persoonlijk album geworden. De nummers handelen over zaken die Joey persoonlijk aangegrepen hebben zoals het verscheiden van The Ramones in ‘The Ramones Are Dead’. Ook nummers als ‘We’re Not In Love Anymore’ en ‘Who We’ve Become’ zijn wat dat betreft veelzeggend. Ook de zelfmoord van zijn maatje, drummer Derrick Plourde, heeft zijn weerslag. Hoewel Lagwagon al een heel album aan de onverwachte dood van hun eerste drummer opdroeg heeft Cape het er nog hoorbaar moeilijk mee. Met Plourde richtte Cape Bad Astronaut op. De band is dan ook na de dood van Plourde opgeheven.

Muzikaal heeft de muziek van Joey Cape meer raakvlakken met Bad Astronaut dan met Lagwagon. Hoe moeilijk het is om een bijna geheel akoestisch album spannend te houden blijkt wel uit Bridge. Juist als de instrumentatie wat weelderiger wordt, worden de songs ook wat sterker zoals te horen is in prima nummers als ‘Non Sequitur’ en ‘Mission Unaccomplished’. Te vaak zakt het niveau naar rustig voortkabbelende liedjes. De stem van Joey, alleen met gitaar, is vaak wat te zwak om de aandacht vast te houden. In opener ‘The Ramones Are Dead’ lukt dat nog wel, maar de meeste songs glijden langs je heen als een zachte bries. Het laatste nummer ‘Home’ eindigt ineens met een versterkt punkachtig stukje met heuse drums en bas. Alsof Cape wil zeggen dat er een streep gezet moet worden onder het verleden en het nu weer tijd is om zich volledig op Lagwagon te richten.

Joey Cape heeft zijn innerlijke emoties mooi verwoord, maar vier sterke songs zijn niet genoeg om het hele album te redden. Bridgezal waarschijnlijk alleen aftrek vinden bij Lagwagon fans en voor Joey is het fijn dat hij zo zijn emoties kwijt heeft gekund. Veel verder zal dit album niet komen.
Recensent:Jan Didden Artiest:Joey Cape Label:Bad Taste Records
DIT – Dissolving images of idiotic ambitions

Dit - Dissolving Images of Idiotic Ambitions DIT is een Nederlands duo dat zich weinig tot niets aantrekt van de...

The Hacienda Brothers – Arizona Motel

The Hacienda Brothers - Arizona Motel Chris Gaffney is niet meer. Het maatje en mentor van gitarist Dave Gonzalez...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT