Op de uitvoering valt wederom weinig aan te merken, strakke power metal met kop en staart voeren de boventoon. De nummers klinken krachtig en zijn stevig in de jaren tachtig geworteld met hier en daar wat thrashmetal invloeden. Eventuele vrolijkheid wordt door de wat grommende stem van Boltendahl direct de kop ingedrukt. Teksten en artwork passen helemaal bij de muziek en zijn wel wat clichématig. Ondanks alle vooroordelen heeft de muziek van Grave Digger wel iets. Voor je het in de gaten hebt zit je catchy nummers als ‘The Gallows Pole’, en het Iron Maiden achtige ‘Grave Of The Addicted’ mee te brullen. Ook de verplichte semi-ballad ontbreekt niet en is in de vorm van ‘Lonely The Innocence Dies’ meer dan de moeite waard. Dit nummer is het hoogtepunt van het album en doet in de verte wat denken aan de semiballads waar Metal Church in de jaren tachtig het patent op had.
Ballads Of A Hangman brengt niets nieuws maar is een prima uitgevoerd power metal album door een band die het kunstje goed beheerst. Waarschijnlijk zal over twintig jaar de muziek van Grave Digger nog hetzelfde klinken. In Duitsland zal men wederom smullen van dit nieuwe album en gaat Grave Digger natuurlijk weer goede verkoopcijfers halen. Het is ze van harte gegund.
Iron Fire - To the GraveDat je voor een stevige pot power metal in Noord Europa moet zijn, kan als...
Eldritch - Livequake Al sinds het begin van de jaren ’90 werken de heren van het Italiaanse...