No Line On The Horizon verschijnt zoals gezegd in vijf versies, waarvan één op vinyl en vier op cd. Er is namelijk een gewone cd-versie, een digipack, een magazine met de cd erin en een luxe box. De digipack en het magazine bieden als bonus, naast het mooiere artwork, een downloadlink voor een film die onze landgenoot Anton Corbijn over de band maakte. Bij de luxe box krijg je deze film gewoon op dvd bijgeleverd. Deze versie lijkt dan ook het meest interessant voor de U2 fans, maar moet wel een kleine 55 euro kosten.
Maar goed, genoeg over de randverschijnselen, laten we het over de muziek hebben. De eerste single van No Line On The Horizon, ‘Get On Your Boots’ wordt al een aantal weken op de radio gedraaid en wekte bij uw recensent niet echt veel vertrouwen voor het album. Het nummer met het van Bob Dylan (‘Subterranean Homesick Blues’) gepikte coupletje is zeker niet slecht, maar een uitblinker is het ook niet. ‘Get On your Boots’, dat in de context van de plaat overigens beter tot zijn recht komt dan los op de radio, blijkt echter niet heel representatief voor het album. De meeste andere nummers zijn een stuk melodieuzer en ook beter. U2 trekt op No Line On The Horizon de lijn van de laatste twee albums door en citeert dus rijkelijk uit het eigen verleden, maar voegt daar ook wel weer iets aan toe. Dit zijn vaak heel subtiele dingetjes, maar niet altijd. De meest opvallende zaken zijn het gospel-achtige refrein van ‘Moment Of Surrender’ en het begin van ‘Fez – Being Born’, waarin een stukje ‘Get On your Boots’ wordt bewerkt. Verder klinkt U2 gewoon heel erg als zichzelf, met het uit duizenden herkenbare gitaargeluid van The Edge en ijzersterke liedjes.
De beste songs op No Line On The Horizon zijn de rustige tracks ‘Unknown Caller’, ‘White As Snow’ en Cedars Of Lebanon’, het wat hardere ‘Breathe’ en de opener annex titeltrack. Door deze songs op te noemen doe je er echter ook een stuk of wat te kort, want bijna alle nummers op het album zijn zeer de moeite waard.
De tijd dat U2 de muziekwereld af en toe op zijn kop zette door opeens met een geheel ander geluid voor de dag te komen, is wel een beetje geweest. U2 grijpt terug op het eigen verleden, maar niet op één bepaalde periode daaruit. Doordat er toch ook wel weer wat nieuwe elementen worden toegevoegd klinkt de band, ondanks de inmiddels respectabele leeftijd van de leden nog altijd fris.
Midnight Menace - FencesHet is misschien lullig om te zeggen dat je deze cd niet hoeft te kopen. Alle...
The Prodigy - Invaders Must Die De populariteit van The Prodigy is nog altijd groot. Het concert dat zij op...