Nadat Todd Youth in 2003 Danzig verliet en een paar keer voor Phil Campbell als gitarist voor Motörhead inviel, besloot hij dat hij alle tijd had om zich op zijn eigen project te richten: The Chelsea Smiles. Hiermee kon hij muzikaal doen wat hij wilde en hij liet zich dan ook weer zeer beïnvloeden door een andere ex-band: D Generation. Een punkrock-band is wat The Chelsea Smiles toen was; een slap, té simpel en ongeïnspireerd aftreksel van Motörhead. Het positieve blijft uiteraard wel het gitaarwerk. De kale, simpele songs zijn echter gebaseerd op poppy zanglijntjes, weinig variatie en, helaas, geen punkinvloeden. Dit tezamen kan in één woord zonde genoemd worden. De verbreding van de voor ogen gestelde doelgroep komt duidelijk naar voren door de veel minder rauwe, bij wijlen zelfs ingetogen, nummers.
Zonder mee te gaan met enige trend in de muziekwereld, ja, ook daar heb je trends tegenwoordig, lijkt het net of je naar een sixties-highschoolbandje zit te luisteren. De afzichtelijk lelijke cover lijkt dit eerder te bevestigen dan een 'het is 2009, hoor!'-realitycheck te geven. Met enkele 'aardige' nummers en een schandalige cover van de Stones-hit 'The Last Time' is The Chelsea Smiles niet meer dan een redelijk tussendoortje. Nee, één keer in je CD-speler en in het vervolg onderzetter.
Wednesday 13 - BloodworkHet verhaal achter de EP Bloodwork van de horrorpunk band Wednesday 13 is...
Anthony Rother - Fuse Presents Anthony Rother De afgelopen zeventien jaar heeft Anthony Rother hard gewerkt aan zijn...