Het album trapt af met het eerder genoemde ‘Bonkers’. De beat is afkomstig van Armand van Helden en knalt geweldig. Een meer dan terechte hit, in een genre (laten we het commerciele dance noemen) dat over het algemeen overwegend verschrikkelijk slecht is. De clip van het nummer bevat uiteraard enkele schaarsgeklede dames, maar het lieve hoofdje van Dizzee Rascal en de manier waarop de clip verder is aangekleed, laat gelukkig zien dat het nog niet helemaal de verkeerde kant op gaat en dat de muziek nog wel centraal staat. Bij ‘Dance Wiv Me’ dreigt het de eerste 15 seconden goed mis te gaan met de cd, maar daarna ontaardt het nummer in een funky, gelikt nummer. Het middenstuk bestaat uit wat rustigere tracks, zoals ‘Can’t Tek No More’ en het mooie ‘Chillin’ Wiv da Man Dem’ (wat een outtro!). ‘Dirtee Cash’ zou zomaar de derde hit van het album kunnen worden en is wat radiovriendelijker dan de twee eerdere hits.
Toch is dat ‘Holliday’ een wat vreemde eend in de bijt. Een trancebeat á la Tiësto past op papier totaal niet bij Dizzee Rascal, maar pakt wonderbaarlijk sterk uit. Tongue n’ Cheek is eigenlijk wel vergelijkbaar met De Machine van De Jeugd van Tegenwoordig. Gepolijst, glad, commercieel enerzijds, sterk, dansbaar, enerverend, afwisselend aan de andere kant. Topalbum, ongetwijfeld de beste van Dizzee Rascal tot nu toe.
Eerdere recensies van Dizzee Rascal:
- 11-07-2007: Maths and English.
Das Pop - Das PopVanwege allerlei labelperikelen heeft de derde van Das Pop nogal een tijdje...
BeverlyKnight - 100% "Zwarte" muziek is in Engeland met een enorme inhaalslag bezig. Dizzee...