RECENSIE: Monsters of Folk - Monsters of Folk

Monsters Of Folk – Monsters Of Folk
2009-10-23 Het fenomeen Supergroep staat de laatste tijd weer volop in de aandacht. Monsters Of Folk is er ook weer eentje. Conor Oberst (Bright Eyes), Jim James (My Morning Jacket) en M. Ward hebben onder de naam Monsters Of Folk, aangevuld met Mike Mogis (producer Bright Eyes) een titelloze plaat gemaakt. De leadvocalen worden netjes verdeeld en de stijl van alle drie de mannen is goed terug te horen. De samenzang levert een aantal mooie staaltjes op. Monsters Of Folk is zeker geen pure folkplaat geworden, zoals de naam misschien doet vermoeden, de bijdragen van Ward en James zijn meer popgeoriënteerd en er staan een paar countrydeuntjes op.

Opener ‘Dear God (sincerely M.O.F.)’ is een open brief aan het opperwezen en James trapt af als vocalist, Ward’s warme stemgeluid blijkt al meteen de wat ijle zang van James prima aan te vullen, de samenzang doet wat potsierlijk aan en doet ook denken aan My Morning Jacket’s laatste wapenfeit, Evil Urges. Het nummer dreutelt daarna door, zonder tot een hoogtepunt te komen en dat is wel vaker het geval op dit album. ‘Whole Lotta Losin’’ is een losjes nummer, dat vrolijk klinkt en waar het speelplezier duidelijk op terug te horen is. ‘The Right Place’ is dan weer een lekker ouderwets, wat al te gepolijst, aandoend countrynummer.

‘Temazcal’ is een typische Bright Eyes song, alleen maakte hij dit soort songs ooit pakkender en sterker. Conor Oberst heeft sowieso al te maken met iets wat op een vormcrisis begint te lijken, zijn laatste twee wapenfeiten, onder verschillende namen, waren niet bijster sterk. Zijn bijdragen voor dit project ontstijgen dat niveau, dat is zeker zo, maar echt groots wordt het nergens. En dat is een beetje het manco van de hele plaat. Geen echte hemelbestormende staaltjes die door merg en been gaan. Iets wat je op voorhand misschien wel had mogen verwachten. Jim James maakt wel indruk met zijn vocale bijdragen. Zijn laatste wapenfeit met My Morning Jacket, Evil Urges, was al het meest aan de pop verwante album van de band tot op heden. Op dit album zet James deze lijn door en het is wederom opvallend dat twee voorheen lofi opererende songwriters als James en ook Oberst met Monsters Of Folk een bij vlagen redelijk gepolijst album afleveren.

Een muzikale rode draad is niet altijd even makkelijk te herkennen op deze plaat, thematisch gezien lijkt er wel iets van een rode draad te zijn. Tussen opener ‘Dear God’ en afsluiter ‘His Master’s Voice’ (beide over de noodzaak en zoektocht naar een God), een wijd gespreid tekstueel palet, met als kernpunten, de waarheid, de zoektocht en de vlucht. Toch is het een alleraardigste plaat geworden, waarvan de verwachtingen misschien wat erg hoog gespannen waren. Urgent is het zeker niet en de plaat klinkt losjes, maar de som der delen ontstijgt zelden het niveau van het niveau de losse delen afzonderlijk kunnen bereiken en dat is jammer.
Recensent:Rob Mestrom Artiest:Monsters of Folk Label:Konkurrent
Absynthe Minded

Absynthe Minded - Absynthe MindedIn thuisland België ging Absynthe Minded ’s vierde album, dankzij een...

Editors – In This Light and on this Evening

Editors - In This Light and on this Evening Ruim twee jaar geleden leverde Editors met An End Has A Start een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT