Gezien de stijl van de muziek is het een wonder dat deze cd uitkwam in december. De sensuele, Zuid-Amerikaanse klanken, soms ondersteund door de engelenstem van dochter Sabrina, doen denken aan een strandhut en de zon. Opener ‘Serenity’ begint met een sereen pianodeuntje, maar wordt langzaamaan ondersteunt door meer instrumenten zoals fluit en bass. Het origineel van Bobby Humphrey zijnde ‘Uno Esta’ combineert jazz en funk door een uptempo ritme, dat geleidelijk overgaat in een basloopje ondersteunt door gezongen “Uno Esta”. Beide nummers vormen een start van een plaat waarop de nummers in elkaar overvloeien en een relaxed gevoel hand in hand gaat met technisch hoogstaande muziek. Ook ‘Vola’, dat dankzij de trompetten een wat nachtelijker gevoel meekrijgt vloeit zonder moeite mee op de stroom van The Wave. ‘Sem Pressa’ laat meer van Sabrina Malheiros’ zangstem horen. Voorzien van wat echo (maar niet te veel) en af en toe wat 70s synthesizer, bezingt zij het gebrek aan haast. Op titeltrack ‘The Wave’ ondersteunt Sabrina het notenbalk deuntje van de piano met klanken. Ook horen we hier vader Alex wat hogere bastonen aanslaan.
De enige momenten waarop The Wave uit de toon valt zijn de vier toegevoegde remixes van een artiest genaamd IG Culture. Deze vier onnodige toevoegingen in een ander opgehitst ritme maken dat je vroegtijdig je cd speler opnieuw aan moet zetten en zijn derhalve meer irritant dan een toegevoegde waarde.
The Wave is noodzakelijke kost voor iedereen die van relaxmuziek houdt. Alex Malheiros weet hoogstaande Braziliaanse Jazz te combineren met chill-muziek. Vooralsnog dé plaat van 2010.
Dave Rawlings Machine - A Friend of a FriendDave Rawlings zal als naam niet meteen veel belletjes doen rinkelen. Toch...
Robbie Williams - Reality Killed the Video Star Al riep je vorig jaar dat Robbie Williams in 2009 weer helemaal terug zou...