En 21 jaar later weten ze dat nog steeds te doen. Deze plaat straalt energie uit met nummers als ‘Digging For Something’, ‘My Gap Feels Weird’ en ‘Crossed Waters’. Zanger Mac McCaughan mag inmiddels 43 zijn, maar hij klinkt nog steeds jong en spontaan. Deze plaat is geen reünie van de Amerikaanse band. Nee, dit is hun comeback. In tegenstelling tot het vroegere werk is er nu meer sprake van een volwassen geluid. Het is Superchunk anno 2010. Naast energiek is het ook erg catchy en fris. Dit komt vooral door de heerlijke indie-rock gitaarlijntjes tussendoor. Daarnaast zit er een goede balans in de tracks tussen up-tempo en de wat langzamere nummers. Dit maakt het tot een boeiend geheel.
Over het geheel gezien zijn alle elf nummers van een goed niveau. ‘My Gap Feels Weird’ steekt er bovenuit met het refrein dat na het luisteren nog lang in je hoofd blijft hangen. ‘Fractures In Plastic’ is een mooi nummer met een wat lager tempo. Desondanks is het een typisch Superchunk nummer. Het is een frisse popsong die wederom weet te boeien. Het grote minpunt van de plaat is dat een aantal nummers zich moeilijk van elkaar weten te onderscheiden. Er is sprake van een duidelijke eigen sound waardoor variatie hier en daar ontbreekt. Maar dit leidt niet tot verveling.
Superchunk is terug van weggeweest. En hoe! Met Majesty Shredding zetten ze een ijzersterke comeback neer. Dit was negen jaar wachten waard. To be continued (hopelijk).
Tamaryn - The Waves The Waves is, na een ep en wat singles, de eerste langspeler van Tamaryn ;...
The Creole Choir of Cuba - Tande-La Het idee klinkt goed; vijf Cubaanse mannen en vijf vrouwen die oude...