Het debuut van Belly Says ademt de sfeer van klassieke Amerikaanse rockalbums uit de jaren zeventig. Je moet dan denken aan de albums van bijvoorbeeld Springsteen en Dylan uit die periode. Zelf vindt de band hun debuut ook in lijn liggen met het werk van hedendaagse acts als Wilco of Arcade Fire. Met name Arcade Fire begrijp ik tot op zekere hoogte nog wel. Een aantal uptempo songs ademt namelijk een urgentie die we ook herkennen bij Win Butler en zijn gezelschap.
Voor de productie van het album werd Hallo Venray’s Henk Koorn benaderd. Zijn analoge, pure sound kenmerkt het gehele album. En past daarmee perfect bij de klassiek aandoende songs. Enkele uitschieters op het album zijn ‘Sleepy Song’, het zowaar dansbare ‘Sweet Anger’ en het tot een fraaie climax uitgebouwde ‘ We’ll Take That Car’.
Belly Says is grotendeels live opgenomen. Dit draagt absoluut bij aan het gevoel dat de songs uitdragen. In bijvoorbeeld het al eerder genoemde ‘ We’ll Take That Car’ krijgt de band daardoor de ruimte om ook echt even los te gaan, waarbij de ruwe randjes intact zijn gehouden. En dat zanger Erny Green hierbij de hoge noten echt uit zijn tenen moet persen, komt de beleving alleen maar ten goede.
Voor liefhebbers van op klassieke Amerikaanse leest geschoeide rock is Belly Says dan ook zeker een aanrader.
Sem - Without Making a SoundDemo cd van de newwave/rock formatie uit Oss. De naam van de band, die uit...
Toine Thys Trio - The End of Certainty De Belgische saxofonist Toine Thys is een gerenommeerde naam in het...