RECENSIE: Naam - Naam

Naam- Naam
2011-02-20 Zo vaag als de muziek van Naam is, zo vaag is de persinfo van deze band. De summiere info rept over heavy, psychedelische rock ’n roll die door niemand klein te krijgen valt. Daar worden we natuurlijk niet wijzer van, maar enig speurwerk op het net maakt duidelijk dat we te maken hebben met een Amerikaans drietal uit New York dat haar naamloos debuut bij het Tee Pee label uitbrengt. Je vraagt je tevens af hoe de band aan haar naam is gekomen. Het heeft natuurlijk helemaal niets met het Nederlands woord te maken, maar Naam is afgeleid van Naaman, een godheid uit het Sikhisme, die met zijn kracht alles omvattend is.

De muziek van de heren weerspiegelt alle vaagheid die de heren omgeeft; alle kanten uitwaaierende psychedelische stonerrock met een duidelijk jaren zeventig gevoel. Je ruikt en proeft de geestverruimende middelen en ziet de vloeistofdia’s voor je zodra je de plaat opzet.

Zo is het met eerste nummer ‘Kingdom’, dat ook op EP verscheen, al direct duidelijk waar de band voor staat. Het zestien minuten durende epos begint met langzaam aanzwellende, van nachtelijke geluiden voorziene, soundscape en groeit langzaam uit tot een tot een traag voortschrijdend psychedelisch werkstuk dat gaandeweg steeds heftiger wordt. Halverwege doet het voor dit soort muziek gebruikelijke jengelende orgelgeluid zijn intrede. Zodoende wordt een “Hawkwind meets Pink Floyd” gevoel opgewekt. Zo doet het nummer wel wat denken aan ‘Careful With That Axe Eugene’ van die laatste band. De ingezette oosterse instrumenten geven het geheel het Oosterse tintje mee en de vervormde stem maakt het geheel af. Na dit stuk kan het al niet meer kapot. Het nummer ‘Stone Tom’ is inderdaad niet meer dan een ambachtelijk stukje percussie, maar bouwt de spanning wel mooi op naar het sterk naar Hawkwind neigende ‘Skyling Slip’ dat redelijk snel is. ‘Tidal Barren’ is wel heel erg opzichtig geënt op ‘Planet Caravan’ van Black Sabbath. Het is nog net geen plagiaat, maar het komt wel heel erg dicht in de buurt. Door het gitaargeluid en de licht neurotische zang doet ‘Westered Wash’ wel wat aan het werk van The Black Angels denken. Het meest toegankelijke nummer heet ‘Frozen Tread’ en is een stevige rocksong dat direct goed in het gehoor ligt. Met het fraaie, dynamische en heftige slotakkoord ‘Black Ice’ weet Naam het album van een passend einde te voorzien.

Na een uurtje Naam heb je wel weer even genoeg psychedelica voor je kiezen gehad, zodat je weer blij bent op aarde te mogen landen. Naam is echter een sterk en afwisselend album waar een argeloze rockliefhebber misschien zijn tanden op stuk bijt, maar na een paar joints of paddo’s gaat deze muziek er ongetwijfeld in als spacecake. Ondergetekende kon zelfs in geheel onbedwelmde staat deze plaat bijzonder waarderen.=
Recensent:Jan Didden Artiest:Naam Label:Tee Pee Records
Syriana - The Road to Damascus

Syriana - The Road of Damascus Syriana is het nieuwe project van Nick Page. Hij was eerder betrokken bij...

The Atomic Bitchwax – The Local Fuzz

The Atomic Bitchwax - The Local Fuzz The Atomic Bitchwax klinkt als, ruikt als en voelt als pure stonerrock. De...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT