RECENSIE: Gingerpig - Gingerpig

Gingerpig – The Ways Of The Gingerpig
2011-04-17 Nadat Gorefest er in 2009 definitief de brui aan gaf, lag voor gitarist Boudewijn Bonebakker de weg open om zich volledig op zijn net gevormde band Gingerpig te richten. Dat Bonebakker een jaren zeventig tik heeft, was al duidelijk op sommige Gorefest albums, die hij met zijn melodieuze gitaarspel verrijkte. De aanschaf van een authentiek Hammond orgel bleek de aanleiding voor de oprichting van Gingerpig. Hij zocht de juiste mensen bij elkaar en nu, ruim twee jaar later, is het debuut The Ways Of The Gingerpig klaar.

Zoals eerder gezegd haalt Bonebakker en zijn band de inspiratie voor de muziek uit de jaren zeventig. Het kenmerkende Hammond geluid maakt dat de vergelijking met Deep Purple erg voor de hand ligt. Voeg daaraan toe dat de stem van Bonebakker wel wat op die van Ian Gillan lijkt en je kunt er niet meer omheen.

Het bijzondere is dat in deze tijd van computertechniek juist is gekozen om het geheel analoog op te nemen op een heuse ouderwetse band. Daarbij is alles live ingespeeld, wat de eerlijkheid van de muziek ten goede komt. Om dit te doen moeten de muzikanten dan ook echt wat kunnen en dat zit wel snor. Jarno van Es, die het orgel bespeelt en drummer Maarten Poirters hebben beide een jazz achtergrond en dat is soms goed te horen. Het geeft de muziek een zekere subtiliteit.

Openingsnummer ‘Indefinite Muddle Of Conspiracies’ begint als een soort eigentijdse ‘Highway Star’ met het orgel, waarna de drums subtiel invallen, met na twee minuten een paar lekkere uitwaaierende riffs, en de zang van Bonebakker voor een heerlijke sound zorgen. Voor een stukje lekker soulvolle muziek moet je naar ‘Pipedream’ luisteren, waarin Deep Purple ten tijde van Burn doorklinkt en Boudewijn op een kruising tussen David Coverdale en Glenn Hughes lijkt. Gingerpig is natuurlijk geen complete Deep Purple ripp-off, daarvoor zorgen de psychedelische elementen in de muziek. Zo is het bijna tien minuten durende ‘Dimlighted Heart’ een stukje psychedelica om je vingers bij af te likken. Een pompende baslijn, een breed uitwaaierende riff en enigszins op de achtergrond geplaatste zang, drukken Gingerpig de stoner hoek in. De piepjes en bliepjes doen de rest. Halverwege volgt een onverwachte wending naar een rustig instrumentaal stuk, waarin Bonebakker op een bedje van zachte orgeltonen en subtiele ritmiek laat horen wat een fantastisch gitarist de man is. Het slot is dan weer heftig en keert terug op het beginthema. Wat een geweldig nummer is dit! Het begin van het enigszins bluesy ‘Digging With Bare Hands’ doet aan Pink Floyd denken. Ook al weer zo een geweldig nummer. En zo gaat het maar door. Elk nummer is helemaal raak en laat alle facetten van de jaren zeventig herleven.

Met Gingerpig heeft Nederland er weer een klasse band bij, die ongetwijfeld hoge ogen gaat gooien in de vaderlandse rockscene. Liefhebbers van het jaren zeventig geluid kunnen deze schijf, die ook op vinyl uitkomt, blind aanschaffen. Je zult je niet bekocht voelen.
Recensent:Jan Didden Artiest:Gingerpig Label:Suburban Records
New York Dolls – Dancing Backward On High Heels

New York Dolls - Dancing Backward in High HeelsZo interessant als de hoes, de bandnaam en het uiterlijk van de cd ook zijn,...

Mozes and the Firstborn – I Got Skills EP

Mozes and the Firstborn - I Got Skills EP Het zal een best feestje worden: op carnaval je EP presenteren, terwijl je...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT