Het debuutalbum van The Union heeft geen titel. Blijkbaar hebben de twee heren en hun begeleidingsband besloten dat het album wel voor zichzelf kan spreken en dat kan het ook. Het is te horen dat hier twee heel veelzijdige muzikanten hebben zitten knutselen aan een hele sterke, afwisselende plaat binnen een vast omkaderd genre, namelijk classic rock.
De samenwerking was eigenlijk niet meer dan logisch. Voorbestemd zelfs. Nadat Winterville in 2007 stopte en Thunder in 2009 de gitaren aan de wilgen hing, besloten de vrienden Morley en Shoulder samen aan de slag te gaan. Gitaren op schoot en schrijven maar. Het leverde direct een contract op en een tour met Thin Lizzy, Whitesnake (komende juli in de UK) en Triggerfinger (komende maart ook in Nederland).
En het is echt niet zonder reden dat de heren, die nota bene net hun eerste wapenfeit hebben gepresenteerd, met zulke grote acts mee mogen touren. Het naamloze schijfje bevat pure, Amerikaanse en country-rock. Kortom: blues-schema’s, rollende solo’s en een zanger die soms expres niet heel goed articuleert en vaak ongegeneerd hard weet uit te halen aan het eind van coupletten en in het refrein.
Of juist rustigere nummers (‘Savior, ‘Holy Roller’ bijvoorbeeld), waar de zang zich inhoudt en het tempo laag ligt, als een lome zomerdag in het zuid-westen van de States. Vooral ‘Come Rain of Shine’ is mooi, meerstemmig en vooral de bas draagt dit nummer, door heel weinig te doen.
‘Step Up To The Plate’, één van de beste nummers, is zo’n typische plaat die gerust vijftien jaar terug geschreven had kunnen worden, maar ook anno nu zo heerlijk klinkt. Volle gitaren, een dikke laag met rollende bas en een drummer die zich niet te veel uitleeft, maar wel het tempo dik aanzet. Een ongelofelijk dikke solo is de kers op de slagroom.
Al met al heeft The Union met haar naamloze debuutalbum een sterk staaltje klantenbinding weten neer te zetten. Het is jammer dat het album in de laatste nummers iets aan kracht inboet, doordat de kwaliteit van de nummers iets daalt. Maar ondanks dat, is dit een schijfje dat in je kast mag staan en in de zomer uit je auto mag schallen op de snelwegen. Extra gas geven op 3.30 van ‘You Know My Name’. ‘’ Yeaaaaaaaaaah . Heerlijk!
The Haunted - UnseenWanneer een standaardzinnetje als “Ashes to ashes, dust to dust” in het...
The Sounds - Something to Die For Man man man, wat kunnen de festivalgangers hun borst weer nat maken. The...