RECENSIE: Selah Sue - Selah Sue

Selah Sue - Selah Sue
2011-03-17 Als Nederlandse muziekliefhebbers niet van België houden om de geweldige rockbands en festivals die het land te bieden heeft, is er vanaf nu nog een reden om het buurland lief te hebben. De laatste jaren vloeit er namelijk een golf van getalenteerde singer-songwriters de 'Be' in Benelux uit. Ondertussen kent iedereen Milow wel, de kale zanger die zijn stoere 50 Cent-cover in 2009 overal in Nederland heeft mogen spelen. Hoewel ook deze jongeman op 1 april een nieuwe plaat uitbrengt, is het niet opnieuw 2009. 2011 wordt namelijk het jaar van de zangeres die hij ontdekte tijdens een open mic-avond in Leuven. 2011 is het jaar van de 21-jarige Sanne Putseys, die onder de artiestennaam Selah Sue al is uitgegroeid tot het lievelingetje van de popindustrie in de Benelux.

Op haar debuutalbum Selah Sue laat Sue horen dat de erkenning die ze ontvangt terecht is. Met een stem die net niet teveel in de buurt komt van de Britse Duffy creëerde de Belgische zangeres twaalf geweldige, aanstekelijke popliedjes met een funk-, reggae-, of soul-toplaag. Waar Milow in zijn muziek overkomt als een singer-songwriter van Europese bodem, daar klinkt Sue constant als een popartiest die op een wereldwijde doorbraak afstevent. Twee nummers op het album zetten een dik-gedrukte streep onder die stelling. 'Crazy Vibes' klinkt als een funky hit die je eigenlijk zou verwachten van OutKast en Sleepy Brown en het prachtige 'Please' is een duet met één van de 'hotste' hit-makers van het moment, Cee Lo Green.

Maar zelfs wanneer Sue geen herinneringen aan reeds bekende grote namen oproept, klinkt ze groots. Single 'Raggamuffin' is in kern niet veel meer dan een akoestisch gitaarliedje, maar heeft een refrein dat voldoende stampt om in de vroege avond in een dancehall gedraaid te worden. Op albumopener 'This World' schreeuwt Sue haar teksten vol gevoel en met een stevig orkestraal steuntje in de rug de wijde wereld in. En dan is er nog de dronken flow van 'Crazy Sufferin' Style' waarin zelfs een beetje wordt geëxperimenteerd met de 'chopped and screwed' stemeffecten uit de 'dirty south' hip-hop-scene.

Er is eigenlijk maar één negatief puntje aan Selah Sue's eerste album. Vier van de twaalf tracks zijn afkomstig van Black Part Love, een ep uit 2008. En ook op de Raggamuffin'-ep die in oktober 2010 verscheen, stond een nummer dat ook op dit debuutalbum te vinden is. Zelfs 'Please' was al eerder te beluisteren (als een bonus track op het laatste album van Cee Lo Green). De helft van Selah Sue's debuutplaat bestaat dus uit vrij oud materiaal en nieuwe liedjes zijn mede daarom meer dan gewenst. Maar de hoofdreden om te snakken naar meer is dat Selah Sue geweldige muziek maakt. Hopelijk duikt ze na haar huidige tour dus meteen de studio in om de door ons voorspelde wereldwijde doorbraak te kunnen waarmaken.
Recensent:Randy Timmers Artiest:Selah Sue Label:Warner
Seth Lakeman – Hearts and minds

Seth Lakeman - Hearts & MindsFolk is tegenwoordig populair en dus schieten folk-acts als paddenstoelen uit...

Less Than Jake – Hello Rockview

Less Than Jake - Hellow Rockview Op 28 februari bracht de Amerikaanse skapunkformatie Less Than Jake het...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT