Het enige dat er op het self-titled schijfje ontbreekt is een echte single. Als album zit The Breakers wel heel goed in elkaar. Het vijftal weet op de juiste wijze invloeden uit de rock ’n’ roll en soul bij elkaar te gieten in een hedendaagse mal. We horen overduidelijk de Rolling Stones als invloed, maar bijvoorbeeld ook vleugen Motown, soul en een klein beetje blues.
Het tempo zit er in de eerste songs gelijk goed in. Het is smullen; de muziek zorgt direct voor een opgeruimder humeur. Nummers als ‘Start The Show’ en ‘Riot Act’ geven blijk van een ideale combinatie van muzikanten. Swingend geven de muzikanten vooral de gitaar en de zang de ruimte om zich te bewijzen. En stiekem komen af en toe wat aanvullende instrumenten om de hoek kijken. Zo maakt een trompet van ‘Riot Act’ een aanstekelijke plaat met een hoog meezing gehalte. Tegelijk zijn de nummers ook stuk voor stuk muzikaal interessant; exact de juiste breaks worden gekozen en de juiste riffs starten op de juiste momenten. Fouten hebben de heren zich niet geoorloofd.
Opvallend lekker past de ietwat gruizige stem van zanger Toke Nisted op de zuivere muzikale basis, aangevuld met een dosis achtergrondzang. In ‘New York City’ bijvoorbeeld weet de zanger bijna verhalend te zingen, lui hangend in de beat. Het is een soul-stem, uitermate geschikt voor rock ’n’ roll.
Lekkerste nummer is ‘Soulfire’, dat zelfs enigszins aan 'Brand New Day' van The Wiz doet denken. Opmonterend, niet heel ingewikkeld en vooral weer heel erg catchy. Als dit is wat er gebeurt als een rock ’n’ roll band een Motown nummer over soul gaat zingen, dan moet het vaker gebeuren!
Jammer genoeg ligt het sterktepunt van The Breakers wel voorin het album. De laatste vier songs zijn niet van hetzelfde niveau als de eerste acht. Maar ach, een kniesoor die daarop let. Bovendien, ook die zijn zeker niet slecht.
De Denen komen met een heel behoorlijk album met een juiste mix tussen nieuwerwetse Motown en ouderwetse rock ’n’ roll en soul. Een album bovendien dat na meerdere luisterbeurten meer en meer gaat beklijven. Altijd een goed teken.
Eerdere recensies van The Breakers:
- 18-12-2007: Here For a Laugh.
Blanck Mass - Blanck MassBenjamin John Powers, het brein achter Blanck Mass , is bekend als een helft...
Junior Boys - It's All True Het electronische Canadese duo Junior Boys draait inmiddels al zo’n twaalf...