.jpg)
Kern van de band zijn altijd de drie broertjes Vlemmix en Wilco Toonen geweest. Sinds 2010 bestaat de band dus uit vijf mensen, en dit was voor de band meteen een mooie aanleiding om de studio in te duiken. Deze EP is daarvan het resultaat.
De band omschrijft hun songs zelf als stevig, maar melodieus. En de biografie rept zelfs over Screaming Trees ontmoet U2. Die vergelijking kan ik eerlijk gezegd totaal niet plaatsen. U2 valt met een beetje goede wil misschien nog te herkennen in de titelsong. Maar invloeden van Screaming Trees zijn in geen velden of wegen te bekennen. Daarvoor missen de songs simpelweg het donkere en het psychedelische van die toch wel bijzondere band. En dan hebben we het nog niet over het unieke stemgeluid van Mark Lanegan, dat wel heel wezenlijk verschilt van dat van Harvest Moon-zanger Rob Vlemmix.
De band opereert in het veld van aangename gitaarsongs, die toegankelijk genoeg zijn voor airplay op de radio. Qua vergelijking zou ik de band op basis van de titelsong eerder plaatsen in de hoek van bijvoorbeeld The Script. De andere songs hebben duidelijk meer Britpop invloeden.
Opener en titelsong ‘Baby Blue Star’ heeft de band al een finaleplek opgeleverd bij het Radio 538 demoduel. Een prima song, die geknipt is voor de radio. Niet uitgesproken catchy, maar zoals eerder gezegd, vooral aangenaam en prima te behappen. Ook de andere songs luisteren lekker weg, en laten een band horen die weet hoe ze een prima pop/rocksong moet schrijven.
Maar veel meer dan prima kan ik het helaas nog niet noemen. Geen song springt er echt uit, en de band kleurt vooral netjes binnen de lijntjes. Iets te netjes misschien, waardoor de aandacht al snel afdwaalt. Al met al wel een sympathieke EP, maar nog niet veel meer dan dat.
.jpg)
Thin Line Men - Out on the TilesWat kan een band vandaag nog proberen om goed voor de dag te komen met...
K's Choice - Little Echoes Na de comeback met het album Echo Mountain (2010) is K`s Choice terug van...