De toon van de Good Meat-debuut EP is meteen gezet. Naast eerder genoemde namen, speelt Nic Niggebrugge drums en Ot Leendertse de basgitaar. Namen die je hoogstwaarschijnlijk niet veel zeggen. De vijf jonge, Haarlemse honden van Good Meat bestaan pas sinds 2010 als band. Dat is moeilijk te geloven als je de sound van deze mannen hoort. De band klinkt volwassen en doet meteen denken aan The Doors. Niet in de minste plaats door het stemgeluid van Donald Madjid. Die heeft goed naar Jim Morrison geluisterd. Qua intonatie en schreeuwzingen/praten klopt het plaatje helemaal.
Verrassend genoeg stap je er zo overheen wanneer de instrumenten inzetten. Dan klinkt Donald als Donald Madjid en vergeet je de Morrison-imitatie. Alles valt meteen op zijn plaats en de muziek klinkt even origineel als vertrouwd. De drums dreunen stevig door en de gitaren en toetsen schetsen het soort band dat Good Meat voor ogen heeft te zijn. Een bont bluesrock circus dat doet denken aan de psychedelische jaren ’60 en ’70.
Na twintig minuten blijf je achter met het gevoel dat je iets bijzonders hebt gehoord. Een jeugdig Nederlands bandje dat zo’n EP aflevert, zit vol potentie. Nummers als ‘Desert Blues’, ‘Load ‘M Up Twice’ en ‘Bare Hands’ zijn niet te negeren. De vuige bluesrock van Good Meat smaakt naar meer. Tijd voor het circus om het land in te trekken en zieltjes te winnen.
The Hickey Underworld - I'm Under the House, I'm DyingNiet gehinderd door enige kennis stond ondergetekende een paar jaar geleden...
Quinteto Tango Extremo - Toujours Bizarre Tango Extremo is naar mijn weten het enige Nederlandse tango-orkest dat...