Mountain geeft het startsein voor een album dat volstaat met vlotte, pretentieloze nummers. Helemaal origineel klinkt het echter niet. Hier en daar lijk ik een kruising te horen tussen Led Zeppelin en Monster Magnet met Micheal Stipe, dan wel Ed Kowalczyk op de vocalen, maar dat dingt niets af aan het spelplezier dat duidelijk te horen valt. De repetitieve gitaarmuren worden ondersteund door vlotte drums en heerlijke gitaarsolo’s.
De nummers blijven compact klinken, en dat terwijl sommigen boven de 5 minuten aankomen. Dat is vrij typerend voor Forever, doordat de spontaniteit namelijk zo hoog in het vaandel staat blijft het fris om naar te luisteren. Voor je er erg in hebt zijn de 40 minuten voorbij. Eigenlijk valt er geen zwak moment te bekennen, en is het enkel de originaliteit waar On Trial nog iets aan kan werken.
Forever slaat een kloof tussen een lichte versie van de huidige stonermetal en een zwaardere versie dan de oude psychedelische bands en doet dat erg verdienstelijk. Laten we hopen dat deze heren nieuw territorium betreden en spoedig ons land komen verblijden met een bezoek, na bijna 20 jaar is het wel eens tijd voor een doorbraak.
The Delhi Sweet - Painted HallsEen boycot van boter voor Maarten van der Kamp en zijn collega-bandleden. De...
Yeah Yeah Yeahs - Show your Bones Na een debuutalbum is het altijd de vraag welke richting een band opgaat....