.jpg)
Met dit nummer start de titelloze debuutplaat van Bugg ook. Het zet direct de toon voor een album vol korte, puntige en vooral toegankelijke britpopliedjes. Er is tijdens de opnames en het productieproces gekozen voor een tot nostalgie leidende aanpak; de songs klinken alsof ze rechtstreeks uit de vroege jaren zestig komen. De leadzang overstuurt, de koortjes zijn fijn en de muziek wordt nergens ingewikkeld.
Toch is het geen eenheidsworst. Het is een vrij afwisselend album, waarop Jake niet alleen zijn voorliefde voor de Beatles etaleert in de niet op de zomerfestivals misstaande rockliedjes, maar ook voor de singer-songwriters uit die tijd. Zo weet hij op bepaalde plaatsen een gevoelige snaar te raken, zoals op de ballade ‘Broken’ en het sterke ‘Simple As This’. Deze diversiteit (die ik eerlijk gezegd niet verwachtte) zorgt voor een prettige luisterervaring.
Los van het feit dat de liedjes klinken alsof ze vijftig jaar geleden zijn opgenomen, zijn ze stuk voor stuk ook nog van behoorlijk hoog niveau. Het blijft niet bij een leuke gimmick en knipoog naar vervlogen tijden, maar weet ook inhoudelijk te overtuigen. Dat zorgt ervoor dat bij mij het vermoeden rijst dat we hier niet met een eendagsvlieg te maken hebben, maar met een jonge artiest die nog een lange en mooie carrière in het verschiet heeft liggen.
.jpg)
Kamelot - SilverthornHet was voor de fans van Kamelot even slikken nadat in 2011 bekend werd dat...
.jpg)
Tommigun - Pretenders Tommigun is een Brusselse band die in 2010 debuteerde met Come Watch Me...