.jpg)
Dit self-titled album mag dan ook eigenlijk niet gezien worden als debuutalbum, terwijl er ook redelijk wat argumenten zijn te bedenken om dat wél te doen. Allereerst klinkt het anders dan haar eerdere werken. Of dit te danken is aan de pre-productie van Torre Florim van De Staat valt te bezien, maar wat opvalt is dat de ritmesectie erg belangrijk is geworden. Deze is dominant in de mix gezet en klinkt diep door de muziek heen, waardoor de flow van elk nummer sterk naar voren komt. En dat doet de plaat meer dan goed. Muzikaal gezien heeft Schra haar horizon een klein beetje verbreed en is ze wat experimenteler geworden. En door juist de ritmesectie meer te belichten kruipen de verschillende stijlen gemakkelijk naar elkaar toe.
Zo rockt ‘Place To Run From’ terwijl er ook flink wat soul in verwerkt zit, en heeft ook ‘Different’ een mooie pompende vibe door het diepe basgeluid. Daar staat tegenover dat opener ‘Speak Up’ en vooral ‘Down Hill’ wat theatraler zijn, met speelse zanglijnen en een theatraal gevoel. En zo kunnen we nog wel even doorgaan met het opsommen van verschillende invloeden. Feit is echter wel dat door het eerdere werk van Janne Schra deze verschillende stijlen goed samensmelten met de sound van dit album. En dat is een puike prestatie.
Wat daarnaast opvalt is dat de zangeres zelf gegroeid is en sterker is geworden. Of ze nu in het hoog of het laag zingt, rechttoe rechtaan of juist onorthodox; alles is netjes uitgevoerd en komt authentiek over waardoor Schra best vergeleken mag worden met muzikale alleskunners zoals Fredrika Stahl en Regina Spektor. Exemplarisch hiervoor is het nummer ‘Hold On To’. Ingetogen, klassiek, jazzy, maar vooral waanzinnig mooi gezongen en gedoseerd, gooit Janne al haar kaarten tegelijk op tafel en toont ze een royal flush.
Naast de laatstgenoemde track zijn er geen échte uitschieters maar dat geeft ook niet voor een album dat in de breedte voldoende sterk is en genoeg varieert zonder de aandacht te verliezen. Laten we hopen dat Janne Schra nu gewoon blijft musiceren onder haar eigen naam zodat dit debuut een vervolg krijgt. Want dat verdient het.
.jpg)
Blockheads - This World Is DeadFrankrijk, grindcore, death metal, 33 minuten, 24 nummers (de laatste track...
.jpg)
Airless - Changes Er zijn van die bands waar je meteen sympathie voor krijgt, ondanks dat ze...