.jpg)
Meestal zingt hij zijn teksten vanuit een personage, maar toch voelt zijn muziek altijd intiem en persoonlijk aan. Op zijn nieuwste album The Beast In Its Tracks gooit Ritter het echter over een heel andere boeg; hij bezingt zijn eigen zielenroerselen op zijn meest persoonlijke album ooit. Zijn recente scheiding vormt de thematische rode draad. Bij dit gegeven verwacht je als luisteraar een zwaar album, maar dit valt reuze mee. Dit komt mede doordat de sympathieke songwriter vaak de zon achter de wolken ziet en bezingt.
Wat direct opvalt is de sobere instrumentatie in vergelijking met zijn laatste paar albums. De arrangementen en productie zorgen ervoor dat de muziek en voordracht dicht bij de luisteraar komen. Gelijk bij de eerste regels wordt duidelijk wat voor soort sfeer dit album heeft: “Last night I saw someone with your eyes, someone with your smile…”. Ritter zingt ditmaal minder in metaforen en zegt gewoon waar het op staat. Ook de songs zelf hebben weinig tot geen opsmuk en zijn soms zelfs simplistisch te noemen. ‘Heart’s Ease’ is een erg goed liedje en zo staat er nog meer schoons op dit pure, kleine, haast verstilde album. De liedjes zijn over het algemeen mooi, maar het niveau ervan is niet wereldschokkend.
Nog steeds behoort de beste man tot de eredivisie van singer-songwriters, maar hij weet met deze plaat minder te imponeren dan in het verleden. De grote verhalen en gebaren missen, er staan geen uitschieters op en ook tekstueel zijn er minder schatten te ontdekken. Sommige nummers zijn zelfs ronduit saai te noemen (‘Nightmares’). Ritter is een songwriter van grote klasse, maar levert met The Beast In Its Tracks één van zijn minst opzienbarende platen af.
.jpg)
The Besnard lakes - Until In Excess, Imperceptible UFOHet is in Montreal lonend om als koppel een band te vormen. Arcade Fire’s...
.jpg)
Jacco Gardner - Cabinet Of Curiosities Het gebeurt niet vaak dat een Nederlandse muzikant door zowel de Engelse als...