.jpg)
De uit Ierland afkomstige zanger Glen Ravioli heeft niet zozeer een mooie stem maar wel dat rauwe randje wat je nodig hebt voor stevige rock, en past op die manier prima bij de snoeiharde songs. Met opener ‘Turn Me On’ wordt het beeld van de rest van de plaat al duidelijk. Een keiharde en aanstekelijke gitaarriff dendert door het liedje. Bijna automatisch draai je de volumeknop wat meer open. Logisch met dit soort muziek dat live de versterkers op tien staan.
De inspiratie van eerdergenoemde beroemde rockbands ligt er soms wel heel dik bovenop. Zo klinken sommige intro’s wel heel erg als liedjes van Motörhead en wordt zelfs een stukje ‘La Grange’ van ZZ Top gebruikt als intro van ‘Flyin High’. Gelukkig schrijft Black Sheriff in hun persbericht zelf al dat ze geen originaliteitprijzen zullen winnen met dit album. Het gaan hen alleen maar om de energie en het plezier die ze krijgen van het spelen. Nou vooruit, voordeel van de twijfel dan maar.
Gelukkig knalt de plaat wel lekker door en blijft het tempo hoog. De soms flauwe teksten over katers, alcohol en vrouwen die er beter uit zouden zien in leren pakjes nemen we maar voor lief. Van nummers als ‘Last Night’ en ‘Need A Drink’ kun je uit de titel al afleiden waar ze over gaan. Meer blijkt het ook niet te zijn. Gelukkig duren ze beiden nog geen twee minuten en leiden ze niet teveel af van het geheel.
Alles wat Black Sheriff op dit schijfje heeft gepropt klinkt in principe best prima. Het is alleen wel heel generiek allemaal. Er zijn niet echt nummers die eruit springen, originaliteit is ver te zoeken en de onderwerpen zijn uitermate uitgekauwd. Maar toch moet ik bekennen dat Night Terrors op zijn tijd best lekker wegluistert.
.jpg)
Ólafur Arnalds - For Now I Am WinterJaren geleden zag ik Ólafur Arnalds openen voor het eveneens IJslandse...
.jpg)
Darwin Deez - Songs For Imaginative People Darwin Deez is typisch zo’n artiest die wel degelijk in het geheugen van...