.jpg)
Waar blijft die geweldige stem? Dit is de grote vraag tijdens het openingsnummer dat net als de afsluitende track volledig instrumentaal is. Als luisteraar maak je op deze manier goed kennis met de gitaarvirtuoos Duke Garwood. Fijne accenten legt hij in zijn gitaarspel, deze accenten staan op de rest van het album echter wel in de dienst van de zang van Lanegan. Dit zorgt voor een somber en zwaar geheel waarin de ellende van de wereld wordt bezongen. Met prachtige nummers zoals ‘Pentecostal’, ‘Last Rung’ en ‘Death Rides A White Horse’ als resultaat. Hoewel er geen miskleun op de plaat te ontdekken is blijft het geheel toch vrij vlak en kaal. Dit komt mede door de minimale arrangementen van Garwood waarin de zang van Lanegan alle ruimte krijgt.
Een ingetogen en donker album is het resultaat. Maar de lat moet hoger liggen voor dit duo. Ze bezitten alle muzikale middelen om een luisteraar af en toe op te schrikken en bij de lurven te grijpen. Nu kan men achterover leunen en het allemaal rustig over zich heen laten komen.
.jpg)
Laura Marling - Once I Was An EagleHet meisje werd een vrouw. Deze vijf woorden duiden de ontwikkeling die...
.jpg)
A Pale Horse Named Death - Lay My Soul To Waste Precies twee jaar na het mooie debuut And Hell Will Follow Me komt A Pale...