Recensie August Burns Red - Rescue & Restore op Festivalinfo

2013-07-30 Hoe lang kun je als band album na album interessante metalcore blijven produceren zonder dat je uiteindelijk, als een soort Heaven Shall Burn, de klacht krijgt dat het telkens weer hetzelfde klinkt? Dat is de grote vraag die August Burns Red zichzelf stelde en heel duidelijk terug te horen is op hun nieuwe album Rescue & Restore. Je kunt het interessant houden door te variëren in het stemgebruik, door er bijvoorbeeld meer cleane vocalen in te gooien. Iets dat goed uitpakte voor The Ghost Inside afgelopen jaar met het nummer ‘Engine 45’. Parkway Drive gooide er zelfs een orkest tegenaan op de laatste release Atlas. Andere namen gooien er weer een hoop elektronica doorheen. August Burns Red pakt dit echter iets anders aan. Ze zijn tegenwoordig op het punt aangekomen dat ze werkelijk van alles in hun broodje metalcore stoppen, waardoor je eigenlijk niet meer zo goed weet wat je allemaal proeft.

Met Rescue & Restore leveren ze album nummer zes af en het is heel duidelijk een voortzetting van een ontwikkeling die ze hebben ingezet op Constellations. Bovenstaande vraag hebben ze zichzelf namelijk al eerder gesteld en werd met die plaat in werking gezet met wisselende ritmes en zelfs al cleane gitaarfragmenten. Met Levellers kwamen gang vocals en exotische uitstapjes in de vorm van samba om de hoek kijken. Daarnaast brachten ze afgelopen Kerst een heus instrumentaal Kerstalbum genaamd Sleddin’ Hill uit. Kortom, August Burns Red verdient bij voorbaat al pluspunten voor het gegeven dat ze niet vastroesten in oude routines en zichzelf blijven uitdagen. Toch bekruipt er met deze release het gevoel dat ze er net iets te ver in doorgeslagen zijn.

Zo lijkt het alsof ze voor ieder nummer dezelfde blauwdruk hebben gebruikt, waarbij er telkens weer een klein apart muzikaal stukje voorbij moet komen, waarna ze alles weer platwalsen met een breakdown. Daardoor gaat het toch geforceerd aanvoelen en past het niet altijd even goed. Het toppunt van deze geforceerde creativiteit hebben ze bereikt met ‘Creative Captivity’, waarbij we Jake Luhrs wel heel laag horen gaan met zijn vocalen, maar daarnaast violen, trompetten en marimbas voorbij horen komen. Het is eigenlijk té divers waardoor het al snel als een onsamenhangend geheel klinkt.

Vooruit, het voelt episch om na een opbouwend akoestisch gitaartje weer helemaal los te gaan, zoals in ‘Treatment’, maar daardoor word het wel telkens op een onverwachte wijze voorspelbaar. In ‘Spirit Breaker’ en ‘Beauty In Tragedy’ werkt dit wel weer goed, omdat vocalist Jake Luhrs zijn stem inzet voor een gesproken stuk. Iets wat hij voorheen nog niet gedaan heeft en wat wel bijdraagt aan de sfeer. Het is leuk voor de afwisseling, maar als je alle extra’s weg denkt, is het gewoon metalcore zoals je gewend bent van de mannen. August Burns Red verdient de voornaamste punten voor inzet, maar mag wel eens uitkijken dat ze niet te voorspelbaar worden in hun onvoorspelbaarheid.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:August Burns Red Label:Hassle Records

Autoviolet - Autoviolet Autoviolet is een driekoppige formatie afkomstig uit Vancouver, Canada....

Second East - Therapy/Remedy Second East is een Nederlandse band die gebouwd is op de resten van When...

RECENSIE: August Burns Red - Rescue & Restore