RECENSIE: The Maureens - The Maureens

The maureens
2013-09-16 De afgelopen jaren is er een overvloed ontstaan aan (Nederlandse) gitaarpopbandjes. Een klein aantal van die bandjes is geweldig, veel ervan zijn leuk en vanzelfsprekend zijn er ook wat volstrekt oninteressant. Het is in ieder geval de kunst om de krenten uit de pap te halen. The Maureens debuteren dan ook op een moeilijk moment met hun zonnige sixties gitaarpop en het gevaar ligt op de loer dat ze op de grote stapel terecht komen. Gelukkig kennen de mannen uit Utrecht de klappen van de zweep der muziekindustrie, want zij deden al de nodige ervaring op in onder andere de bands Alamo Race Track, Silence is Sexy en Mr. Love and the Stallions. Voortbordurend op sixties pop gaan ze er helemaal voor op hun self titled debuutplaat.

De plaat opent met de intro ‘Zuma Beach’, dat wordt gevolgd door het nummer ‘Brother’. The Maureens beginnen rustig en steken niet onder banken of stoelen dat (ook) de baroque pop hen heeft geïnspireerd. Gedurende de plaat wordt duidelijk dat het klavecimbel – althans iets dat vergelijkbaar klinkt - een essentieel onderdeel van het geluid van de Utrechters vormt. In het nummer ‘Early Birds’, het eerste hoogtepunt van de plaat, laat de band horen de baroque sound tot in de puntjes in de vingers te hebben. Deze track heeft helemaal de goede vibe en ook het gitaarloopje waarmee het nummer begint, en dat vervolgens steeds terugkomt, klinkt heerlijk authentiek.

Opgemerkt moet worden dat de band ook de overige aspecten van de sixties pop goed beheerst. Het softere (pop) werk wordt tijdig afgewisseld met de nodige beat/rock ’n roll en het orgel maakt het plaatje helemaal af. De liedjes zitten daarnaast ook goed in elkaar, met als enige nadeel dat je als luisteraar geen verrassingen hoeft te verwachten. De band stelt onder andere geïnspireerd te zijn door the Beach Boys en dat hoor je in ieder geval aan de grote hoeveelheid samenzang en koortjes. In het geval van the Maureens klinkt dit wel erg zoet en glad. Dit is een beetje een liefhebbersding en het is ook een kwestie van smaak, maar het kan als teveel van het goede worden ervaren.

Een van de leukste nummers van de plaat is ‘Freeway’, dat een buitengewoon catchy refrein heeft. Andere nummers die positief opvallen tussen de andere (degelijke) songs zijn ‘Ohio Landscapes’, dat qua geluid afwijkt van de rest van de plaat en waarop een gastbijdrage van Carol van Dijk te horen is, het wat stevigere ‘Outta Sight’ en de ultieme popsong ‘Mary-Ann’.

The Maureens leveren een pakkende debuutplaat af met leuke liedjes, die je zo maar eens op de radio voorbij zou kunnen horen komen. De plaat mist echter karakter. Het mist dat extraatje waardoor de plaat opvalt en je bij blijft. Je kan je er geen buil aan vallen als je ‘m koopt, maar de kans dat de plaat thuis op de grote stapel komt is zeker aanwezig.
Recensent:Rogier Bennink Artiest:The Maureens Label:Dying Giraffe Recordings
Cover Daughn Gibson - Me Moan

Daughn Gibson - Me Moan Daughn Gibson , jarenlang drummer van de band Pearls & Brass, brengt met...

Cover Harvest Moon (Son) - In Tow

Harvest Moon (Son) - In Tow Een sextet uit Son (Noord-Brabant), dat is de groep Harvest Moon . Ruim...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT