RECENSIE: The Pineapple Thief - 137

137
2013-08-23 Sinds The Pineapple Thief bij Kscope is ondergebracht, brengt het label gestaag alle albums uit die de band rond Bruce Soord bij het Cyclops label uitbracht. Zo worden we dus regelmatig op een mooie herziene uitgave van een oud album van The Pineapple Thief getrakteerd. Geheel geremasterd, en van een nieuwe mix en nieuw artwork voorzien.

Ditmaal is het de beurt aan 137 , het tweede album van The pineapple Thief dat in 2001 voor het eerst uitkwam. Wanneer we dit album vergelijken met de laatste platen van The pineapple Thief is er duidelijk een groei waarneembaar binnen alle facetten van de band. De songs zijn tegenwoordig puntiger, meer rockgericht en de zang van, de van oorsprong Duitse, Soord is met sprongen vooruit gegaan. Op het moment van de opnamen is The Pineapple Thief overigens niet veel meer dan een soloproject van Soord, terwijl we tegenwoordig meer en meer van een band kunnen spreken.

Ondanks alle huidige vooruitgang is 137 een album dat door de fans gekoesterd wordt. De progrock is nog van het zweverige soort waarin we invloeden van King Crimson en vooral Porcupine Tree herkennen. Ook zit er een vleugje Radiohead in de muziek van The Pineapple Thief. Dit is deels toe te schrijven aan het stemgeluid van Soord welke behoorlijk op die van Thom Yorke lijkt.

De elf songs hebben behalve de genoemde invloeden ook een hoog popgehalte. Zo zijn ‘Incubate’ en ‘Warm Me’ van die typische drie minuten poprock songs die radiovriendelijk zijn en zich direct in je brein nestelen. Daar tegenover staan songs die rechtsreeks van de eerste platen van Porcupine Tree lijken te zijn weggelopen. Het zweverige ‘Kid Chameleon’ en het bijna twaalf minuten durende ‘PVS’ zijn daarvan de meest concrete voorbeelden. Daarbij is die laatstgenoemde song bijzonder afwisselend en bij vlagen knetterhard. Het zijn overigens wel de twee beste songs op deze plaat.

De lieve semi-akoestische liedjes ‘Ster’ en ‘MD One’ hebben de neiging enigszins langs je heen te glijden. De songs zijn niet slecht, maar vragen wat investering. Het wat vreemde en afwisselende ‘Doppler’ heeft een fusion-achtige ondertoon en is daardoor opvallend.

Op 137 hinkt The Pineapple Thief, zoals we later wel vaker tegenkomen, op twee gedachten. Aan de ene kant wil de band graag goed in het gehoor liggende poprock liedjes maken en aan de andere kant wil men graag de kant van epische progrock op. Het levert ook in dit geval een wat tweeslachtige plaat op, waarbij de liedjes overigens goed in elkaar zitten.
Recensent:Jan Didden Artiest:The Pineapple Thief Label:Kscope
Cover The Drowning Men - All Of The Unknown

The Drowning Men - All Of The UnknownHoewel het schijfje in de Verenigde Staten al in de zomer van 2012...

Cover Portugal. The Man - Evil Friends

Portugal. The Man - Evil Friends Stel je voor: Je maakt al jaren goed album na goed album, maar een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT