Al komt die bonkerige werkwijze van de heren (broers) uit de Verenigde Staten ook terug op hun EP, die dus Devil Fruit heet, met twee keer een i. De mannen worden vergeleken met bands als The Ramones en The Misfits en dat is niet eens zo gek gekozen. We horen de gebruikelijke drie-akkoorden schema's weer eens langskomen en de zang van frontman Dee doet inderdaad denken aan de verschillende zangers die in The Misfits de microfoon hanteerden.
Maar laten we tegelijk wel wezen: die muziek was revolutionair. Dat is hij niet meer. Zeker niet als een band er nu nog mee begint. Het is dan ook volledig onduidelijk waarom de muziek van de broertjes de oefenruimte is ontgroeid. Want werkelijk nergens klinkt de muziek echt goed. De zang is matig, muzikaal gezien is het onbeduidend en zelfs de gitaarsolo's zijn veel te simpel.
De mannen hebben domweg geprobeerd om een enorme bak herrie neer te zetten en daarmee een publiek voor zich te winnen. Dat zal ongetwijfeld lukken, maar de vier enorm op elkaar lijkende liedjes op Devil Fruit overtuigen toch vermoedelijk geen enkele echte muziekliefhebber.
.jpg)
Public Service Broadcasting - Inform - Educate - EntertainHet zal u niet ontgaan zijn de afgelopen weken, de vaderlandse politiek...
.jpg)
Royal Wood - We Were Born To Glory De naam Royal Wood mag in Nederland wellicht weinig belletjes doen...