Meestal is het makkelijk om te zeggen waar het aan schort bij muziek, maar bij ‘Now I’m Your Gun’ is dat lastig. Een sterk aanwezig basgitaar en de chaotische onderlaag van synths vormen een sterke combinatie, maar echt beklijven kan het nergens. De zang van Bulmer moet dan wel de spelbreker zijn. Het is niet vals, eerder klagerig. Een aantal nummers is dat wel uit te houden, maar het blijkt uiteindelijk toch een groot euvel te zijn.
Enkel ‘Overtime’ valt wat dat betreft positief op. Het is niet de beste bijdrage van multi-instrumentalist Spence, maar eindelijk zingt Bulmer vol overtuiging. Dat dit het geval is bij het meest poppy nummer van de plaat, geeft aan dat het duo niet voor elkaar gemaakt blijkt te zijn. Zo blinkt Spence in ‘Everything Is’ uit met zo’n harde, kale beat waarmee Factory Floor nu hoge ogen gooit. Met haar vlakke stemgeluid weet Bulmer de boel dan niet nog wat verder op te jutten.
Nu en dan wijkt NYPC van de gebaande paden af, maar Spence blijkt toch niet de grootste avonturier te zijn. ‘Play Hard’ begint als een nummer van The Cure (let op die gitaar!), maar helaas heeft hij gekozen voor een retour in plaats van enkeltje jaren ’80. Na dat opvallende, verfrissende begin werkt het duo het namelijk op de inmiddels bekende wijze van NYPC uit. Weer een beat met dezelfde snelheid, beetje dance, beetje pop. Een halfbakken naamswijziging krijgt een passend vervolg.
.jpg)
Fighting Fiction - The Long And Short Of ItEen eerlijk verhaal. Een mooi en eerlijk verhaal. Die term hebben we zo vaak...
.jpg)
To Kill A King - Cannibals With Cutlery Het zijn roerige tijden voor de uit Londen afkomstige groep To Kill A King ....