Spannend is het vanaf het begin. ‘She Left Him Red’ raast met vele tempowisselingen vlug naar het einde. De industrial-invloeden komen helaas niet meer zo duidelijk terug. Het klinkt als een complete band, maar naast het inventieve drumwerk is enkel Daron Beck met zijn synthesizers verantwoordelijk voor de beklemmende en opgefokte sfeer.
Vervolgens doorbeuken zou je zeggen, maar Pinkish Black heeft een andere aanpak. In ‘Ashtray Eyes’ ligt het tempo beduidend lager, te laag zelfs. Het verschil is simpelweg te groot. Beck en drummer Jon Teague grijpen je eerst bij de lurven, om daarna een aai over je bol te geven. Becks diepe stem heeft meer back-up nodig om te kunnen raken.
Ook de lange afsluiter ‘Loss Of Feeling Of Loss’ blijft maar een beetje ronddobberen, zet nergens voet aan land. Het “hidden” stuk aan het einde lijkt niet meer dan wat intuïtieve pianoaanslagen en donker gebulder. Een agressief Pinkish Black is veel relevanter. Het energieke en compacte ‘Kites And Vultures’ staat vanaf het begin als een huis. Beck zingt naar het einde toe een stuk hoger dan anders en deze afwisseling is uitermate welkom.
Hoe dan ook is Pinkish Black goed in verrassingen. ‘Rise’ is niets anders dan prima postpunk. De nodige galm op Becks stem zorgt ervoor dat zijn stem en de diepe synths een mooi geheel vormen. “I’m sick of living”, zingt hij, en wat sluiten deze woorden goed aan bij de muziek op Razed To The Ground. Echte herfstmuziek.
.jpg)
Vattnet Viskar - Sky SwallowerWat zet Vattnet Viskar ons op het verkeerde been zeg. Wanneer je een...
.jpg)
Certain Animals - She EP Het Rotterdamse Certain Animals begint haar debuut-EP met het geluid van...