Een belangrijk aandeel op het nieuwe werk komt, ondanks het onmiskenbare classic rock geluid uit de jaren tachtig, van de pas 21-jarige Timo Somers, zoon van Jan. Vijf van de elf nummers komen van zijn hand en laten horen dat zijn muzikale genen (en opvoeding) van zijn vader komen. Van zijn hand komt de titeltrack, die klinkt als Van Halen in de beste jaren met venijnige vocalen. Aan de andere kant houdt ‘Back To Square One’ het midden tussen een bluesnummer en een powerballad. Eigenlijk zoals we die van vroeger kennen.
Vernieuwend is het niet per se, eerder zelfs een tikje gedateerd. Verrassend ook lang niet altijd, al is de instrumentatie en de kwaliteit van de muziek van een hoog niveau. Het zou niet teveel moeite kosten om een onwetende luisteraar te overtuigen dat Piece Of Cake een album is van een grote classic rockband uit het verleden. Vengeance staat zijn mannetje. Vooral knap is, ondanks de vele bezettingswisselingen door de jaren heen, dat er een band te horen is. De gitaar krijgt het grootste podium om te schijnen, maar het geheel past uitstekend in elkaar.
Energie, degelijke nummers met teksten van variërende diepgang en veel luisterplezier voor de fans van scheurende gitaren. Het is wat in de jaren tachtig overheerste, en wat de fans van weleer kunnen vinden op het elfde album van Vengeance. Wie van het echt stevige werk houd, komt vooral bij ‘Raintime’ en ‘Headquake’ prima aan zijn trekken. Een degelijk klassiek werkje, van Nederlandse bodem.
.jpg)
Nueva Manteca - Live!Een kwarteeuw heeft Nueva Manteca erop zitten. Dat is reden genoeg voor een...
.jpg)
Brendan Benson - You Were Right Veel mensen zagen de supergroep The Raconteurs destijds vooral als een...