RECENSIE: Sons Of The Sea - Sons Of The Sea

SOTS
2014-03-31 Artistieke vrijheid heeft al vele frontmannen tot een soloproject verleid. Het succes is wisselend en vaak nemen de achtergebleven bandleden het de solist niet in dank af. Met de kaartjes voor de Pinkpop zaterdag op zak vinden we twee frontmannen die met dit probleem te kampen hebben gehad. Ed Kowalczyk`s solocarrière is er na een conflict met de bandleden van Live een tegen wil en dank, en de meerwaarde van Ed die muziek van Live in allerlei vormen ten gehore brengt is twijfelachtig. Ook bij The Rolling Stones heeft het Mick Jagger naast geld eigenlijk niets extra`s opgeleverd dan spanningen binnen de band. Je kunt je afvragen of die soloambities echt wat positiefs opleveren.

Brandon Boyd, frontman van Incubus is de volgende die zijn creatieve ei kwijt wil. Terwijl de band even een stapje terug doet, vindt hij in producer Brendan O’Brien – bekend van zijn werk met Bruce Springsteen, Pearl Jam, AC/DC en Red Hot Chili Peppers- de geschikte persoon voor het project Sons Of The Sea. Boyd trok zich de afgelopen tijd terug aan de Californische kust en schilderde, surfte en schreef er op los. Waar Boyd`s teksten bij Incubus zich kenmerken door teenage angst, laat de rust hem ditmaal uit een volwassener vaatje tappen. Boyd is per slot van rekening ook geen twintig meer. Het resultaat is een sterke, afwisselende popplaat. Een verrassende conclusie voor iemand als ondergetekende die niet veel op heeft met Incubus.

Sons Of The Sea klinkt vol, strak en bij vlagen bombastisch. Het is dan ook moeilijk in te denken dat het album zonder enige hulp van andere muzikanten is gemaakt. Wat dat betreft levert het duo een puike prestatie. Het prijzenswaardige aan het album ligt echter bij de kracht van de liedjes zelf. Waar bombast en overvolle composities vaak niet even makkelijk te verhapstukken zijn, combineren de heren dit met goede popmelodieën. De refreinen hebben de juiste hooks om tot oorwurm uit te groeien en daarnaast is het muzikaal zeer afwisselend. Zonder overigens een moment uit balans te geraken, getuige het ijzersterke ‘Come Together’.

Vanaf opener ‘Jet Black Crow’, die als wel vaker een wat dromerige kant kent, staat het album als een huis. De powerpop wordt meteen gevolgd door het deinende ‘Space And Time’ dat zich wederom moeiteloos in het hoofd weet te nestelen. Opvallend is dat Boyd in de meerstemmige zang doet denken aan Crowded House’. Iets wat we op het album vaker tegen komen. Het afwisselende karakter van het album vind je niet alleen in de tracks onderling (het verschil tussen de hymne ‘Avalanche’ en ‘Come Together’ is erg groot), maar ook tijdens de songs. Neem bijvoorbeeld ‘Great Escape’ dat zweverige momenten afwisselt met krachtige rock.

Als toetje trakteert Sons Of The Sea de luisteraar op een akoestische versie van een drietal albumtracks. Zonder muzikale omlijsting blijven ze moeiteloos overeind. Hopelijk besluiten Brandon en Brendan met een complete band het podium te beklimmen, want Sons Of The Sea is het waard om live uit te voeren.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Sons Of The Sea Label:Suburban
Cover Alex van Holstein - Glazen Vogel

Alex van Holstein - Glazen VogelMuzikant zou een te nauwe omschrijving zijn van Alex van Holstein ....

Cover Irie Révoltés - Allez

Irie Révoltés - Allez “Here comes the sun…” . Het is weer lente en de lente leent zich uitstekend...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT