Marc Robillard is namelijk een album met liedjes die tot doel hebben om te luisteraar te vatten, bij te blijven en een bepaald gevoel te geven. Maar om verschillende redenen faalt de geboren Canadees daar faliekant in. Het leeuwendeel van de liedjes mist allereerst een opbouw, waardoor de poging om een sfeer neer te zetten direct wordt neergesabeld. Ten tweede is een aanzienlijk deel van de liedjes nogal weeïg; ze halen het niet bij echt mooie liedjes van andere artiesten. Ze zijn zijig en saai.
Ten derde zijn de teksten van Robillard bepaald niet om over naar huis te schrijven. Neem nu een passage uit 'Conclude'. “Why try to fake it. Why try to figure it out? Inside and out, you know about it too. It's true.”. Het is aanstellerige rijmelarij waar de luisteraar zonder problemen doorheen prikt. Dit is geen diepere boodschap, dit is een dom versje.
Ten vierde gaat het fout bij de opbouw van het album. Opener 'This Time' is een vrij bombastisch, bijna Coldplay-achtig nummer. De rest van het album is traag, klein en dramatisch. Daardoor blijft bij de luisteraar de verwachting bestaan dat er ergens weer een meer uitgelaten nummer zal passeren. Een verwachting die niet wordt waargemaakt, totdat pas als negende track het nummer 'Bleed' aan bod komt. Met de kwalitatief matige liedjes die ertussen zitten is dat te lang.
Maar misschien nog het ergste, het lijkt of Robillard moeite heeft met zingen. Gewrongen komen de hogere tonen uit zijn keel, alsof hij alles moet geven om deze te halen. In 'This Time' en 'Crazy', toevallig wat krachtigere nummers, lijkt Robillard zelfs af en toe de mist in te gaan. Daardoor verliezen ook deze nummers hun waarde.
Al met al is Marc Robillard een verzameling matige liedjes, op een verkeerd opgebouwd album. Er dan kan Robillard nog zo lekker aan de weg timmeren, hier gaat hij niet ver mee komen.
.jpg)
Sugar Boy & the Sinners - All You Can EatHoewel voor de meeste Nederlanders de blues al jaren overleden is duiken er...
Dearworld - Observe, Absorb, Evolve Bandjes die elektronische muziek maken zijn eigenlijk passé. Laten we het...