Daarop bewijst Watkins zichzelf, in de eerste plaats, als een begenadigd tekstschrijver. In combinatie met de muzikale begeleiding schiet het resultaat soms alle kanten op. ‘Crack Of Gold’ is een leuk reggaeliedje dat Watkins verrassend aanvult met een Gipsy-viool. Het vrolijk swingende countrynummer ‘Shine A Light’ is ook heerlijk. Verscheidene malen laat Watkins, dankzij zijn piano, de nummers swingen in een jaren’60 sfeertje. Daarbij hoor je duidelijk de inspiratie die de muzikant recentelijk bij Bill Wyman opgedaan heeft.
Er staan ook enkele nummers op Moustique die de plank volledig misslaan. ‘Blues And Trouble’ heeft een moeilijk te begrijpen ritme. Het nummer verrast met nerveus klinkende, elektronische bliepjes. ‘Mosquito’ heeft het zoetsappige niveau dat associaties met een goedkope cruise oproept. Het zijn deze momenten waarop je wenst dat Watkins het zingen, en wellicht vooral het arrangeren, aan collega’s overgelaten had.
Dit maakt van Moustique een plaat die moeilijk te duiden is. Op de ene helft schittert Watkins, de andere helft lijkt opgevuld met overblijfselen. Wanneer Watkins echter op dreef is, produceert hij een heerlijke mix van jazz, blues en folk. Hij brengt het beste van Nick Lowe samen met een swingende piano. Helaas wordt het op de cd ook duidelijk waarom Geraint wellicht het beste schittert achter grote mannen als Nick Lowe, Van Morrison en Mark Knopfler.
.jpg)
The Unguided - Fragile ImmortalityEen aantal jaar geleden leek het gedaan te zijn met de samenwerking tussen...
.jpg)
Lacuna Coil - Broken Crown Halo Lacuna Coil mag gerust de meest succesvolle Europese female fronted...