RECENSIE: St. Vincent - St. Vincent

st vincent
2014-05-07 Het leven van Annie Clark raast door als een trein die niet te stoppen is. Sinds 2007 verscheen er elke twee jaar een album van de Amerikaanse muzikante, onder de artiestennaam St. Vincent. En keer op keer waren de critici lovend over haar platen. Na een samenwerking met David Byrne (zanger van Talking Heads) besloot ze twee weken vakantie te nemen om op adem te komen. Maar na slechts anderhalve dag begon ze al te werken aan haar vierde album, het gelijknamige St. Vincent. “Ik wilde een feestplaat maken die je tijdens een begrafenis kan luisteren.” Hoe klinkt dat?

De eerste track vertelt een verhaal waarin St. Vincent naakt door de natuur loopt, maar opschrikt van een ratelslang. Het klinkt als een eigen vertaling van het scheppingsverhaal, maar ‘Rattlesnake’ overkwam haar echt, vertelt de zangeres. Knap verandert ze de “ooh ooh ooh’s” in paniekerige “aah aah aah’s”, wanneer ze de slang ontdekt en op de vlucht slaat. De plaat gaat door met de eerste single van het album, die al in december gelanceerd werd. ‘Birth In Reverse’ heeft stampende drums en klinkt meteen lekker. Ook de twee singles die in januari en februari verschenen, zijn fijne platen. ‘Digital Witness’ is een groovy nummer met blazerssectie dat handelt over het digitale tijdperk. We willen alles delen op social media. Maar als je dingen niet deelt, waarom zou je dan eigenlijk ook nog maar iets doen? Ook de andere single, ‘Prince Johnny’, gaat over het zoeken naar je identiteit. Het nummer heeft een rustig en interessant ritme en klinkt een stuk mysterieuzer dan de eerste tracks. ‘Huey Newton’ is een track over de leider van de Black Panther Party. Het nummer klinkt in het begin onschuldig, mede door de kopstem van Annie Clark. Maar met het inzetten van het refrein, scheurt ze met haar distorted gitaar agressief door de rest van deze sterke track.

Op het tweede deel van het album zakt het niveau van het album misschien iets, door nummers die iets minder opvallen, zoals ‘Psychopath’. Maar toch blijft de cd prettig luisteren. Het freaky ‘Bring Me Your Loves’ is bijvoorbeeld een prima dansbare electrorocktrack. Ook de afsluiter van het album is een prachtig nummer: ‘Severed Crossed Fingers’ is een mooie, breekbare ballad.

Met deze titelloze plaat heeft St. Vincent inmiddels haar records in de Britse en Amerikaanse albumhitlijsten verbroken. Dat is ook niet verwonderlijk met een album dat vol staat met muzikale diversiteit en intelligente lyrics. Hoe een feestplaat klinkt die je op een begrafenis kan luisteren, is ons nog steeds niet duidelijk. Maar dat St. Vincent voor de vierde keer op rij een geweldig album heeft gemaakt, is zeker waar.
Recensent:Mark den Dulk Artiest:St. Vincent Label:Caroline Records
Cover Champs - Down Like Gold

Champs - Down Like GoldDe bandnaam en cd-cover met boksende man kunnen misschien nogal heftige...

Cover Wolf in Loveland - We Set Out In The Naked Dawn

Wolf in Loveland - We Set Out In The Naked Dawn Krap één jaar na de release van hun titelloze debuut komt de band Wolf In...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT