RECENSIE: Elle Bandita - Elle Bandita

Elle
2014-06-14 Ooit zat Ryanne van Dorst, alias Elle Bandita, in de meidenrockband Bad Candy en daarna in de punkrockband The Riplets. Inmiddels staat de Vlaardingse zangeres en gitariste alweer een aantal jaren op eigen benen en heeft ze met het gelijknamige album Elle Bandita haar tweede volwaardige plaat uitgebracht.

Vijf jaar zat er tussen Elle Bandita en zijn voorganger Queen Of Fools en het eerste wat opvalt is dat zij muzikaal behoorlijk is gegroeid. Het eerste album was namelijk vooral een rechttoe rechtaan rockplaat. Elle Bandita is echter veel gevarieerder en bevat ook uitstapjes naar andere muziekstijlen zoals pop, indie en gothic. Daarnaast speelt de synthesizer op de tweede plaat een minder belangrijke rol en staan ditmaal de gitaren meer op de voorgrond.

De plaat begint zeer energiek met het rockende ‘Paganize‘ en ook de laatste vier nummers van de plaat zijn meer ‘standaard‘ rocknummers. Het zijn vooral de tussenliggende nummers waarin Elle een aantal zeer geslaagde muzikale uitstapjes maakt en af en toe wat gas terugneemt. Uitschieters zijn met name het indienummer ‘In Code’ dat heel erg doet denken aan Throwing Muses, het gothicnummer ‘Swan Song’ dat zo uit de koker van Within Temptaion had kunnen komen en het zeer intieme ‘The Wicked Get What The Wicked Want’ waarin de hoofdrol is weggelegd voor een western gitaar en dat zomaar het titelnummer van een westernfilm zou kunnen zijn. Ook het nummer ‘Black Hole’, waarin de stem van Elle bij vlagen lijkt op die van Kate Bush, is verrassend door het walsritme.

De teksten van het album zijn behoorlijk donker en gaan onder andere over liefdesverdriet, bedrog en vergankelijkheid. Begrippen als zwarte gaten, de duivel en het as van het kwaad geven de teksten een extra duister kantje. Maar toch worden de nummers nergens echt deprimerend of zwartgallig.

Het grote minpunt van de plaat is de ongebalanceerde productie. Hierdoor verdrukken de gitaren, de andere instrumenten en soms ook de zang van Elle. Ook klinken de gitaren soms wel erg schel, waardoor de plaat niet op ieder moment van de dag prettig is om naar te luisteren.

Elle Bandita heeft met het gelijknamige album een waardige opvolger voor Queen of Fools afgeleverd, dat muzikaal veel interessanter en spannender is. Helaas draagt de productie niet optimaal bij aan de plaat, waardoor de schoonheid van de meeste liedjes niet volledig tot zijn recht komt.
Recensent:Gerlof Buurman Artiest:Elle Bandita Label:Caroline Records
Cover Moby - Almost Home, Live In The Fonda

Moby - Almost Home, Live In The FondaVorig jaar bracht dance-legende Moby zijn elfde album Innocents uit. Voor...

Cover Tobacco - Ultima II Massage

Tobacco - Ultima II Massage Hard en vreemd, maar wel lekker, dat is het. Thomas Fec, beter bekend als...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT