De nieuwe schijf is helemaal in het teken van vroeger, want ze hebben ervoor gekozen om hem analoog op te nemen. De vintage manier van opnemen heeft zijn vruchten afgeworpen. Haal het jaartal van het album eraf en laat iemand een gokje doen. Nergens klinkt het als een plaat van de laatste twintig jaar. Dat is positief voor echte liefhebbers, maar negatief voor het gros van de muziekliefhebbers.
Muzikaal spreken ze weinig tot de verbeelding. Ze klinken als een oude band met de daarbij horende fratsen. Onnodige solo’s, simpel gitaarspel en een pompende bas. De teksten zijn rebels en kunnen letterlijk opgevat worden. Opener ‘Destroyers’, met de tekst “Destroyers, destroyers, on the attack,” doet denken aan het skatelijflied ‘Skate And Destroy’ van The Faction. Net zo doelloos, maar lang niet zo invloedrijk. Alleen op ‘The Duke’ horen we wat interessante zang. Dat komt waarschijnlijk doordat Chuck Dukowki voor dit nummer een oude tekst van de legendarische punkband Black Flag heeft gerecycled. Het luisteren van een paar nummers geeft een duidelijk beeld van waar ze voor staan. Het maken van middelmatige skatesongs die het een stuk beter zouden doen in een andere tijd.
Het album brengt gemengde gevoelens teweeg. Aan de ene kant brengt het tweede wapenfeit van de mannen niets nieuws. Aan de andere kant is het wel goed gespeeld en uitgewerkt. Voor puristen die bij dit genre zweren is dit een aanrader. De meeste zullen het links laten liggen, puur omdat er genoeg alternatieven in dit genre te vinden zijn.
.jpg)
David Douglas - Moon ObservationsGeïnspireerd door de verhalen van een naamgenoot uit Schotland, die ruim...
.jpg)
Neil Black & The Healers - Before Daylight In de afgelopen twintig jaar zorgde Neal Black voor maar liefst negen albums...