RECENSIE: Eyehategod - Eyehategod

EyeHateGod
2014-08-14 Het kan bijna geen toeval zijn dat Eyehategod en Crowbar bijna gelijktijdig een album op de markt hebben gebracht. Beide bands komen uit New Orleans en behoren tot de eerste lichting sludge bands. Natuurlijk zit er redelijk wat verschil in de muikale benadering van de twee bands, maar veel sludge liefhebbers zullen beide groepen ongetwijfeld waarderen.

Eyehategod heeft er maar liefst veertien jaar over gedaan om met een opvolger van Confederacy Of Ruined Lives op te proppen te komen. De band stond om diverse redenen op een laag pitje, al heeft het in die jaren niet helemaal stil gezeten.

Nu is er dan toch het vijfde album dat simpelweg Eyehategod heet. Het laat muziek horen die in het hart geënt is op Black Sabbath-achtige riffs en bluesrock, maar door de agressieve stem van Mike IX Williams een behoorlijke hoeveelheid hardcore in zich draagt. De twee stijlen passen mooi in elkaar en zorgen voor een intens smerig geluid.

De plaat begint nog met een snelle hardcore song, maar dit nummer, ‘Agitation! Propaganda!’getiteld, wordt gevolgd door een tiental nummers die over het algemeen slepend en zompig zijn en waar het tempo nog maar zelden opgeschroefd wordt. Het is of de band eerst even haar statement kwijt wil om daarna vrijuit te kunnen musiceren. Al blijven ook de teksten van deze songs vol staan met sombere aanklachten tegen de verrotte maatschappij.

Van dat tiental nummers vallen vooral ‘Quitter’s Offensive’ op door een lekkere stuwende stonerriff en zijn de melodieuze gitaarlicks in ‘Worthless Rescue’ subtiel op de achtergrond aanwezig. Het meest opvallende nummer is echter het zeven minuten klokkende ‘Flags And Cities Bound’ dat enigszins psychedelisch begint en waarop Williams een woeste speech houdt die op de achtergrond gevolgd wordt door een onbekende stem. Totdat een zware dreinende riff invalt en Williams weer intens begint te schreeuwen. Mooi in dit nummer is het tegendraadse drumwerk van Joey LaCaze die echter alweer uit de band is verdwenen.

Het drassige geluid van Eyehategod en het wat minder toegankelijke stemgeluid van Williams zorgen ervoor dat de muziek even tijd nodig heeft om zich naar binnen te vreten, maar de naar moerasgas ruikende tonen op dit album blijken lekkerder dan ze in eerste instantie overkomen. Derhalve is Eyehategod een prima album dat natuurlijk veel te lang op zich heeft laten wachten.
Recensent:Jan Didden Artiest:Eyehategod Label:Century Media
Cover Mumbai Science - Déjà Vu

Mumbai Science - Déjà VuDe twee grootste festivals van België krijgen de laatste jaren steeds meer...

Cover Crowbar - Symmetry In Black

Crowbar - Symmetry In Black Het Amerikaanse Crowbar is een van de bekendste bands binnen de sludgemetal...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT