Recensie The Slow Clock - The Slow Clock op Festivalinfo

2014-07-26 Frontmannen van bands die hun eigen weg gaan en daar, vaak, de creatieve geest de vrije loop laten; het komt vaker voor. Zie Dallas Green, die na de post-hardcore van Alexisonfire met een akoestische gitaar in de weer is gegaan, maar ook Eddie Vedder die zijn elektrische gitaar inruilde voor een ukelele. Soms pakt het goed uit, soms ook niet. Frontman Harmen Kuiper van Chinup doet hetzelfde met het zijproject The Slow Clock en maakt met The Slow Clock een, laten we zeggen, verruimende plaat.

Opener 'Trooper Goodbye' doet gelijk denken aan de jaren '60. De catchy gitaarrif is de dragende kracht en blijft in variërende ritmes terugkomen gedurende de song. 'Trooper Goodbye' is een goede weerspiegeling van het album: eenvoudig, niet te veel poespas en catchy . Op het volgende nummer 'Allegiance' wordt wat meer gas gegeven en gespeeld met gitaareffecten, welke het nummer een iets vollere sound geven, en dat is welkom. De afsluitende gitaartonen geven net dat beetje extra, maar hadden misschien ook afwisselend in het nummer zelf kunnen worden gebruikt.

Een terugkomend patroon op 'The Slow Clock' is dat de nummers relatief leeg klinken, en dat is jammer. Er worden gedurende de nummers af en toe wat interessante (gitaar) effecten gebruikt en de afwisselende (vaak tegen het zeikerige aan) stem van Kuiper blijft vaak hetzelfde. 'Go Home' gooit er echter iets meer vaart in en doet, samen met 'A Tough Pill To Swallow', soms een klein beetje denken aan Interpol. Laatstgenoemd nummer bevat ook een tweede stem die wat lijkt op een kruising tussen Alex Kapranos en, inderdaad, Paul Banks van Interpol.

Zo dreunt het album verder en wisselt het af en toe tussen ritmes, baslijnen en effecten. Het blijft echter het (soms verrassende) gitaarspel die de spil in het web is. Catchy riffs die bijvoorbeeld echt uitblinken in 'Working Nine to Quarter Past', die een zomerse vibe heeft en waar de stem van Kuiper juist wél weer goed past. Afsluiter 'The Slow Clock' herbergt zelfs wat elementen van psychedelica en meer van dit soort instrumentale nummers hadden echt niet misstaan op het album.

De eerste helft van het album lijkt redelijk veel op elkaar en dat is jammer, want het album biedt juist meer dan alleen dat. De tweede helft is dan ook beduidend beter en biedt meer variatie, wat de luisteraar scherp houdt. Een prima eerste poging, we zijn benieuwd naar het volgende wapenfeit.

Recensent:Edward Kerkhof Artiest:The Slow Clock Label:Eigen Beheer

Typhoon - Lobi Da BasiIn 2004 won Glenn de Randamie, beter bekend als Typhoon , De Grote Prijs...

BJ Baartmans - Huis "Dit huis is maar een huis als de meubels zijn verhuisd... Maar de muren...

RECENSIE: The Slow Clock - The Slow Clock