Welnu, zoals gezegd heeft de in New York wonende zangeres besloten het op Ices helemaal anders te doen. Haar goed recht natuurlijk, maar niet ten goede mag ik wel zeggen. Ices heeft besloten om op de meeste songs een bak elektronica los te laten en haar, toch zo mooie, stem te verdrinken in een echoput door deze eindeloos te dubbelen.
Dit levert soms zelfs lachwekkende momenten op. Zo doen opener 'Tell Me' en eerste single 'Higher' serieus denken aan het werk van ons eigen LUV (probeer bij 'Tell Me' maar eens niet 'You're the Greatest Lover' te zingen). Ronduit curieus of zou ze stiekem fan zijn? Ook horen we helaas ook wat lelijke autotune momenten voorbij komen zoals in 'Electric Arc'. Het ergste is echter dat het nergens echt wil beklijven of raken. Het schept zelfs een onnodige afstand, al helemaal vergeleken met haar eerste album.
Een paar lichtpuntjes zijn dan ook echt de nummers waarin ze het wat klein(er) houdt. 'Creature' wordt weliswaar ook gedragen door een beat, maar is niet zo volgepropt. 'How We Are' is fijne electropop met mooie gitaarlijn en wat typische Kate Bush esoterie en de dubwave van 'Waves' is ook uitermate geslaagd.
Alle goede bedoelingen ten spijt slaat Ices de plank behoorlijk mis. De diepgang van haar stem en de betekenisvolle teksten vormen voor het grootste deel een mismatch met de lelijke electronica. Dat is jammer, want artiesten als Goldfrapp en Beth Orton bewijzen dat de twee wel degelijk een goed huwelijk kunnen vormen. Wellicht op album nummer drie?
.jpg)
David Kilgour & The Heavy Eights - End Times UndoneDe Nieuw-Zeelandse muzikant David Kilgour zal bij menigeen vooral bekend...
.jpg)
Various - Run For Cover Records: 2014 UK/EU Sampler Run for Cover Records is een jong Amerikaans label dat sinds 2008 een flink...