De plaat klokt met zijn elf tracks twintig minuten, dus het mag duidelijk zijn dat het van het begin tot het einde knallen is met deze mannen. Refreintjes? Melodische bruggetjes? Daar heeft toch niemand tijd voor. Gemiddeld duren de nummers twee minuten, waarbij we een uitschieter vinden in de opener ‘Rot’, die bijna drie minuten duurt. Met een lichte doom/sludge-invloed is dit de traagste track, waarbij een beukende en stevige fundering wordt gelegd voor wat komen gaat. De riffs zijn dik, smerig en genadeloos, net als het stemgeluid van schreeuwer Stijn W. van ’t Land, die vooral in ‘Rot’ er flink op los dondert. Muzikaal neigt het allemaal sterk naar de beatdown, maar het heeft net genoeg breakdowns, pit en passie om het in de hoek van hardcore te schuiven. Tijdens de snellere momenten zoals in bijvoorbeeld ‘Closets Full Of Skeletons’ en ‘Clear’ is zijn stemgeluid net iets te rauw en grof, alsof hij niet helemaal op het tempo mee kan komen. Anderzijds voegt dat wel iets toe aan het over het algemeen opgefokte tempo van deze release. ‘The Bottle’ knalt zodoende net iets lekkerder en harder door in je trommelvliezen.
Dikke complimenten overigens voor de productie van het geheel, waarbij ieder instrument perfect te onderscheiden is en de teksten van Stijn prima te volgen zijn zonder boekje. Bij sommige bands kan het zijn charme hebben dat de teksten totaal onverstaanbaar zijn, maar Hawser is klaarblijkelijk een band met visie. Het is een gerichte vorm van agressie, waarbij het belangrijk is dat alles goed op elkaar aansluit. De mannen vormen één team, daardoor één sound, wat weer zorgt voor herkenbaarheid in de toekomst. Met Young & Restless zet Hawser zijn wortels stevig in de Nederlandse muziekgrond, waar ze nog flink kunnen scoren, ook zonder radiohitjes.
.jpg)
The Bullhounds - ProtectorIn 1987 scoorden Georgia Satellites in Amerika een hit met hun debuutsingle...
.jpg)
The Slow Club - Complete Surrender Het Britse duo Slow Club bestaat uit de multi-instrumentalisten Charles...