RECENSIE: Moon Relay - Moon Relay

Moon Relay
2014-10-31 Het gelijknamige debuutalbum van Moon Relay roept een aantal vragen op: Wat is het doel van deze muziek? Wat is de emotie hierachter? Zijn er behalve de muzikanten zelf nog mensen die hier echt van kunnen genieten? Op de eerste vraag is gemakkelijk antwoord te geven. Muziek is in de eerste instantie bedoeld als uitlaatklep voor de muzikant en als er dan op de tweede plaats iemand is die zich hier ook in kan vinden, dan is dat mooi meegenomen. Dit kan in verschillende vormen gedaan worden. De ene keer is het ontzettend bombastisch, de andere keer weer ontzettend ingetogen. Soms bepaald de stem het geluid, soms is het puur instrumentaal. Dat laatste is bij Moon Relay het geval. Mocht je echter in de veronderstelling zijn dat bekend te zijn met het genre van de instrumentale postrockers als Maybeshewill of And So I Watch You From Afar, dan verbreedt deze plaat je horizon. Echter niet op de manier zoals je het graag zou willen.

Wat Moon Relay doet is niet te plaatsen. De enige overeenkomst die het heeft met de eerdergenoemde bands is het feit dat alles instrumentaal is en er geen zang aan te pas komt. Verder mist het de dynamiek, het opbouwen naar een climax, de emotie of de beladenheid en al helemaal de muzikaliteit. De vierkoppige formatie uit Oslo bestaat uit twee gitaren, twee drummachines, percussie en een basgitaar, een keur aan instrumenten waar iets moois mee te maken moet zijn. Ware het niet dat de muzikale achtergronden van deze mannen variëren van avant pop tot aan noisy rock tot aan minimalistische free jazz, wat resulteert in een experimenteel product. Ieder instrument komt luid en duidelijk naar voren, maar doet voornamelijk zijn eigen ding in zijn eigen wereldje. Om dan meteen antwoord te geven op de tweede vraag: er zit geen enkele emotie achter dit geheel. Het concept is simpel, de drummachines worden aangezet en het hele nummer lang wordt hier van alles over heen gegooid. Obscure geluidjes, gitaargejengel, elektronische keyboards of ruis voor ruim een minuut lang. Improvisatie staat centraal en dat nemen ze dan ook niet bepaald met een korreltje zout.

Mochten ze in de toekomst ooit besluiten om robots op instrumenten los te laten, dan heeft deze formatie hier toe aangezet. Zelfs de titels komen niet verder dan ‘::......-_-_//#1’ of ‘-->-->’, waarbij er gewoonweg enkele leestekens achter elkaar zijn gezet. Meer valt hier ook niet achter te zoeken. Het klinkt onrealistisch en onmenselijk. Koud en gevoelloos, waarbij enkel in te denken is dat de muzikanten hier zelf het meest van hebben genoten. Het merendeel duurt voorbij de vier minuten, waardoor het logischerwijs ontzettend eentonig wordt. Afsluiter ‘,,,,,,v,,,,,,’ spant hierin met zijn acht minuten de kroon. Mocht je dus nog een uitlaatklep zoeken voor je kille, emotieloze stemmingen zonder enige vorm van richting, doel of climax, dan is dit debuut van Moon Relay een absolute aanrader.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Moon Relay Label:Fysisk Format
Cover Middleman - Counterstep

Middleman - CounterstepIn 2011 debuteerde Middleman , opgericht in 2006 en afkomstig uit Leeds...

Cover Wolfgang Maiwald Trio - The Silent Ones

Wolfgang Maiwald Trio - The Silent Ones Het Wolfgang Maiwald Trio maakt muziek voor zondagochtenden waarop er niets...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT