Maar diegene die Jasper Slaghuis nog kennen van zijn tijd bij Yukka en wellicht een zelfde soort genre bij deze release verwachten komen bedrogen uit. De zanger en liedjesschrijver gooit het namelijk over een hele andere boeg met zijn solodebuut Bend. Samen met Bandbus Records labeleigenaar Arthur Adam en Tim van Doorn, drijvende krachten achter het Twents Songschrijvers Gilde, komt Jasper Slaghuis met een gevarieerd plaat gevuld met popsongs die ingekleurd worden met vleugjes rock, country, funk en soul. Daarbij geïnspireerd door de meest uiteenlopende muzikale krachtpatsers als Billy Joel, Ani Difranco, Prince en John Mayer.
Titeltrack ‘Bend’ opent old school met strakke drumslagen van Arthur Adam, en een straffe gitaarrif aangevuld met de zuchtende zangpartij van Jasper, zoals we die nog uit de jaren tachtig kennen. De intensiteit is hoog ingezet. Deze kracht zet door in het in het begin elektrorock aandoende ‘Let It Go’ welke onverwacht ombuigt naar een meer John Mayer-achtige aanstekelijke popsong.
Verlies en pijn vullen de verscheidene songteksten op deze cd. Zo ook in de pianoballade ‘Better’ waarbij een kleine knik naar de klassieke stijl van Billy Joel wordt gegeven. Een zeer fragiel en mooi gespeelde en gecomponeerde ballade, die jammergenoeg door de soms iets te lange en te aangezette vocale uithalen kracht verliest. Maar bij het gepassioneerde ‘Your Sky’ herpakt Jasper Slaghuis zich. Met zijn, hier wel passende en gecontroleerde, frisse krachtige stemgeluid, die hij binnen een mum van tijd omtovert met een toevoeging van een kleine warme noot, zingt hij over de wat liefde met je doet. “When you smile I see strawberry fields raising up in the sky”.
Bij de ballads komt Jasper Slaghuis het meest tot zijn recht. Zo ook in het mooie ‘A Breeze Like You’ dat kleine speelse Queen-achtige verrassingssprongetjes opwerpt. Waar warme pianoklanken het geheel intiem laten klinken, maar toch ruimte geven aan de intense stem van de zanger uit Enschede. Dit geldt ook voor het verhalende ‘4-11-2008 (Chicago Lady)’ waarin we even nog het geluk en de triomf kunnen proeven van de eerste zwarte Amerikaanse president. Het gevoel van de onderdrukking wordt omlijst met minieme begeleiding van piano en gitaar. Bij de overwinning wint de positieve kracht door inzet van de tweede stem en krachtiger piano- en gitaarspel, geheel in de stijl van Ani Difranco.
De korte, maar zeker niet kleine, afsluiter ‘Three’ pakt je als luisteraar geheid in. Zeker met teksten als “So here we are two islands and in between the deep blue sea, filled with all the outcomes of what will never be.” Deze slechts twee minuten durende pianosong past perfect in het verlengde van de voorgaande ballads. Bend is een mooie rentree van Jasper Slaghuis in de muziekscene.
.jpg)
The Gathering - TG25: Diving Into The Unknown The Gathering bestaat vijfentwintig jaar, en dat moet gevierd worden. Een...
.jpg)
Ella Henderson - Chapter One In het vooralsnog verder te beleven levensavontuur van Ella Henderson was...