RECENSIE: Viet Cong - Viet Cong

Viet Cong
2015-02-05 Met de EP Cassette wekt Viet Cong in 2014 de interesse van menig liefhebber van postpunk en noise. De EP krijgt goede kritieken en met Matt Flegel en Mike Wallace heeft de band uit Calgary, Canada twee bekenden in de gelederen. Het tweetal verdiende hun sporen met de in 2010 op het podium uiteengespatte postpunkband Women, dat met Women (2008) en Public Strain (2010) twee goed ontvangen albums uitbracht. De verwachtingen voor het onlangs verschenen self titled debuutalbum zijn dan ook hooggespannen.

De plaat opent met trage, bombastische drumpartijen, waarna de compositie wordt aangevuld met monotoon gezongen repetitieve teksten, krakende gitaren en synthesizers. Met het gitzwarte ‘Newspaper Spoons’ heeft Viet Cong dan al een van de meest duistere uithoeken van het muzikale spectrum op de plaat laten horen. Het daaropvolgende ‘Pointless Experience‘ klinkt in verhouding tot de openingstrack behoorlijk toegankelijk en geeft de luisteraar weer wat lucht. De band geeft met drone- invloeden, een zo nu en dan chaotische compositie en een laag fuzz, op overtuigende wijze een eigen en moderne invulling aan het eighties new wave / post-punkgeluid. Het is lovenswaardig dat het Canadese viertal het geheel met de zangpartijen, maar later op de plaat ook met gitaarrifjes, basloopjes en synthesizers, zelfs catchy weet te laten klinken.

Het ‘Nationaal Front voor de Bevrijding van Zuid-Vietnam’ bouwt op het vervolg van de debuutplaat verder op het hiervoor geschetste fundament. Eerst wordt er in ‘March Of Progress’ en ‘Bunker Buster’, die beiden een minuut of zes duren, groots uitgepakt. In het eerstgenoemde nummer wordt de spanning minutenlang opgebouwd met een donkere, donderende, repetitieve drumpartij met synthesizers. Langzaam komen de eerste zonnestralen door, om de zon na zo’n vijf minuten volledig te laten doorbreken en ‘March Of Progress’ in een opgewekte postpunksong te laten ontaarden. Met ‘Bunker Buster’ borduurt de band daar vervolgens op voort, waarbij er meer ruimte is voor een popsongstructuur en eighties invloeden. Dat laatste geldt ook voor de meest pakkende nummers van de plaat, het trage ‘Continental Shelf’ en het lekkere uptempo ‘Silhouettes’.

Als Viet Cong alles wat ze tot dan toe hebben laten horen nog eens dunnetjes overdoet in het bijna twaalf minuten durende slotakkoord ‘Death’, dan kan er maar een conclusie worden getrokken: alles klopt aan deze plaat. De jengelende en soms schurende gitaren, de zo nu en dan swingende basloopjes, de sfeervolle synthesizers, de voortstuwende en dan weer meeslepende drumpartijen en de donkere zangpartijen (ook tekstueel gezien), deze Canadezen hebben het allemaal in huis. Ga de band deze maand live aanschouwen in Paradiso (10/2) of Rotown (16/2).
Recensent:Rogier Bennink Artiest:Viet Cong Label:Jagjaguwar
Quarts

Parkay Quarts - Content Nausea Parkay Quarts is eigenlijk het alter ego van postpunkband Parquet Courts,...

Cover Siskiyou - Nervous

Siskiyou - Nervous Na een afwezigheid van vier jaar is Colin Huebert (ex-Great Lake Swimmers)...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT