RECENSIE: Eoin Glackin - Eoin Glackin

Glackin
2015-05-19 Eoin (spreek uit als Owen) Glackin heeft in eigen land al flink naam gemaakt. De Ierse singer-songwriter groeide op in Noord Dublin en raakte betoverd door de kunst van verhalen doorgeven via muziek. Dit leidde hem naar de klassiekers van Bob Dylan, Bruce Springsteen en The Beatles. Een van zijn helden, Kris “Me and Bobby McGee” Kristofferson, gaf hem de inspiratie om een carrière als muzikant na te streven. In de overtuiging dat je geen songwriter kunt zijn als je thuis blijft, verliet hij school. Glackin vertrok hij naar Londen, vastberaden om in iedere pub zijn songs ten gehore te brengen.

Eoin Glackin toerde door Ierland en Engeland, speelde op festivals als Electric Picnic, Sea Sessions en Celtic Connections en was support act voor Joan Armatrading en Beth Orton. In maart toerde hij door Duitsland waar zijn self-titled album voor het eerst verkrijgbaar was. Op drie nummers na, bevat het album materiaal van zijn vorige album Rain Finally Came en materiaal van de Pretty Girl EP dat niet eerder buiten Ierland werd uitgebracht.

Het eerste nummer van het album is ‘Dancing Anymore’, wat begint met een prachtige tokkelende gitaarmelodie en het warme stemgeluid van Glackin. Bij het tweede couplet horen we de viool, die typerend is voor het hele album en het Ierse folkgehalte versterkt. Het refrein is erg bombastisch en klinkt soms wat onprettig in vergelijking met de rustige coupletten. Hetzelfde is het geval in ‘Rain Finally Came’, de titeltrack van het vorige album, en in het niet eerder uitgebrachte ‘Morning Take Us Easy’. Glackin zet zeker in de refreinen zijn stem erg hoog in. In het rustige ‘What Am I To You’, waarin de singer-songwriter zingt over zekerheden en de onzekerheid in de liefde, komt Glackin het beste uit de verf. De melodie is mooi en het folky geluid van de viool komt goed tot zijn recht.

Wat gelijk opvalt aan het album, is de gelikte coverfoto. Bij de naam en beschrijving verwacht je eerder een ruige, Ierse folkman met een houthakkershemd, dan een goed gekapte jongen met een nette wollen jas, die serieus in de camera kijkt. Het album klinkt net zo gelikt als de coverfoto eruit ziet. Glackin maakt prima folkpopliedjes, maar is verder weinig verrassend. Ondanks de vele “ooh-ooh’s” en “sha-la-la’s” (niet de band), mist het album een nummer met hitpotentie.
Recensent:Rogier Bennink Artiest:Eoin Glackin Label:Bertus
Cover Gavin James - Live At Whelans

Gavin James - Live At WhelansDe meeste live albums komen van gevestigde artiesten, meestal ter eren van...

Cover Turbo Fruits - No Control

Turbo Fruits - No Control Turbo Fruits , de band van ex-Be Your Own Pet gitarist Jonas Stein, is...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT