Dat resulteert soms in standaard popnummers. ‘I Know Right’, in samenwerking met Bowling For Soup, is daar een voorbeeld van. Er wordt gebruik gemaakt van een mondharmonica en de zanger klinkt in de verte als Tom Petty. Verder heeft het nummer niks dat aan de blues doet denken. De structuur en de teksten van het nummer zijn zo standaard dat het geen enkel moment blijft hangen.
‘Vagabond Blues’ klinkt meer traditioneel. Het liedje opent met een deltabluesgevoel. Naast de mondharmonica klinkt er een stukje rap. Het nummer doet daarmee denken aan G. Love & Special Sauce. Al snel komt het refrein er echter bij. Deze heeft ook weer een structuur dat de track geschikt moet maken voor een radiosucces. Gelijk verlies je als luisteraar de aandacht.
Wanneer je bij Blow Up The Moon van Blues Traveler op je eerste indruk af gaat, dan kom je van een koude kermis thuis. Het album put zeker uit de blues, maar het genre wordt overal ondergeschikt gemaakt aan de voorspelbare popliedjes. Er is niks mis met popnummers, maar op Blow Up The Moon weet er geen enkel liedje boven het maaiveld uit te steken. Als je artiesten als JC Chasez, die over een zeer goede stem beschikt, echt uit hun comfort zone gehaald had, dan had er een mooie plaat ingezeten. Helaas was dat voor de muzikanten van Blues Traveler nog net een brug te ver.
.jpg)
Marmozets - The Weird And Wonderful MarmozetsEen familieprojectje dat al een tijd als een belofte gold. Met die...
.jpg)
Ward Thomas - From Where We Stand Wie aan country denkt, steekt in zijn gedachten toch al gauw de oceaan over....